İnsansı, düşünen, paylaşan, eşduyulu (= empati) yanımızı yitirdik! “Biz doyalım, biz gülelim, biz eğlenelim” demeye öylesine odaklandık ki; yanımızda çırpınan, açlıktan kıvranan, günleri kararan kalabalığın arasından her an geçmemize/ her an onlarla karşılaşmamıza karşın görmemeye alıştık! “Dünya benim avuçlarımda, her şey bana hazır, her şey benim istediğim gibi olacak” demeyi öylesine kolaylaştırmışız ki, sistemin sağladığı bu olanakları yitirmemek için her şeyi yapmaya hazırız; algı da yapabiliriz, ezilen milyonları da aldatabiliriz, çalışanımızı sömürebiliriz, yalan da söyleyebiliriz!
“Böyle mi olduk” diyen önce kendine sorsun! İnsanların “en zorlu” günlerinde” ne yaptıklarını anımsasın, özellikle ev sahipleri, ardından arsa sahipleri, ardından temel gereksinmelere ulaşımda aracılık yapanlar, ardından yanında sigortasız işçi çalıştıranlar, ardından çalışanın aylığını kırparak verenler her kimse… “Eşduyu” sözcüğünden ne anlıyor söylesin!
***
Dün, temmuz ayında yürürlüğe girecek, çalışanlara ağustos ayında ödenecek olan asgari ücreti “büyük özverilerde” bulunarak çalışan “saptama komisyonu” açıkladı! Onüçgün süren bu “yoğun ”çalışmanın bir “özveri” olduğunu, tüm olanakları sonuna dek zorladıklarını, önemli bir karar verdiklerini, emekçinin alım gücünü koruduklarını, emeğin payını büyüttüklerini belirterek, 2023 yılının ikinci yarısında yüzde 34 artış yapılarak 11 bin 402 liraya yükseltildiği açıklandı!
İster “eğri”, ister “başka türlü” oturun, ama “bir kez” olsun doğruyu söyleyin; birbuçuk ay sonra hesaplara yatacak olan 11 bin 402 lira ile (bakın bu sonundaki “2” lirayı hep düşünmüşümdür, eksikliği ya da yokluğu ne denli önemliyse artık…) “bugün bile” ay sonunu getirmeniz olası mı? “Bugün” diyorum, çünkü birbuçuk ay içerisinde zam gelebilecek temel gereksinmeleri şimdiden biliyoruz! Hani, anımsarsınız yıllarca yeni çiftlere “üç çocuk” yapmaları salık verilmişti, biz yine de iki çocuklu ailelerden söz edelim!
Et alamasalar, yemeklerine soğan doğrayamasalar bile açıklanan asgari ücretin nasıl yetebileceğini insansı, düşünen, paylaşan, eşduyulu yanımızı “öne” çıkararak düşünün…
***
Asgari ücret, çalışanlara ödenebilecek “en düşük” ücrettir! Ayrıca asgari ücret belirlenirken çalışanların gıda, konut, giyim, sağlık, ulaşım, kültür gibi zorunlu gereksenmelerinin karşılanması amaçlanır! Haydi, “insansı, düşünen, paylaşan, eşduyulu” düşünün! “Zorunlu gereksinmeler” olarak belirtilen hangilerini birbuçuk ay sonra yatırılacak aylıkla karşılamanız olası? Komisyonun “özveriyle” çalışarak ortaya koydukları aylık, “belirleyenlerin” lokantalarda bir akşamlık için ödediği bedel!
Örneğin, 11 bin 402 lira ile bir yıl çalışarak “orta” dereceli bir araç alınabiliyorsa, ya da onbeş/ yirmi yıl çalışarak bir ev edinme olasılığı varsa, yurtdışını bırakın/ bu ülkede onbeş gün dinlenceye çıkılabiliyor olması sağlanabilse “tamam” derim de; bunların hiçbirini edinmeyi bırakın/ düşünebilmesi bile olanaksızsa “komisyonun” yaptığında yanlış var demektir!
Canlının var olma nedeni “iyi” yaşamaktır! Yaşarken iyi doymak, iyi dinlenmek, iyi korunmak temel hakkıdır! Bu “hak” bir avuç kapitalizm özentilerinin değil; herkes içindir! 11 bin 402 lira ile yaşamak mı; haydi, belirleyenler “bugünden” denesin önce!
