Ayçiçekleri ilk olarak MÖ 1000 yıllarında Amerika'da, Arizona ve New Mexico'da ortaya çıktı. İlk olarak bir besin kaynağı olarak yetiştirildi. Tohumlardan ekmek için un ürettiler, hızlı bir atıştırmalık olarak kullanıldı. Yağını çıkarmayı keşfettiler ve
Yemek pişirmek, ciltleri ve saçları için de kullanmaya başladılar. Saplarını bir yapı malzemesi olarak kullandılar.
Ayçiçekleri, 1700'lerde Rus Ortodoks Kilisesi'nin Lent (oruç)sırasında yağ içeren tüm yiyecekleri yasaklaması nedeniyle Avrupa, Rusya ve Ukrayna'da çok popüler oldu. Ayçiçek yağına izin verildiğinde 19. yüzyılın başlarında Rus çiftçiler 2 milyon dönümden fazla ayçiçeği yetiştirdiler!
Ayçiçekleri isimlerini nasıl aldı derseniz bunun nedeni, genç ayçiçeklerinin yüzünü güneşe doğru çevirmesidir! Sadece ışınların tadını çıkarmaya bayılıyorlar ve D vitaminine doyamıyorlar. Bilimsel isimleri helianthus'tur. Bu, Yunanca 'helios' olan 'güneş' ve 'anthus' olan 'çiçek' kelimesinden gelir.
Yunan mitolojisinde, Clytie adlı bir peri, Güneş Tanrısı Apollon'a aşık oldu. Başlangıçta onu da sevdi ama sonra kafası başka bir su perisine kaydı. Apollo o kadar kızdı ki Clytie'yi bir ayçiçeğine çevirdi. Ama ona olan aşkı çok güçlü olduğu için, ayçiçeklerinin güneşi takip etmesi gibi, onun her gün gökyüzünde ilerlemesini izledi. Çin'de ise ayçiçeği uzun ömrü, canlılığı ve iyi şansı simgeler. Kızılderililer için ayçiçekleri hasat ve üretimi simgelemektedir.
