Kayalıbağ mahallesi 26009 nolu sokaktan geçiyorum;
-Safiye abla damda çamaşır asıyor.
-Hūsnūye teyze avlu kapısının önündeki sandalyesine oturmuş, kucağında tepsi pirinç ayıklıyor ( oģlu akşama pilav istemiş)
-Karşısında oturan komşusu Fikriye teyze, ūç kızdan sonra doğacak oğlan torunu için patik örūyor
-Cemile abla, bir tekstil fabrikasında ustabaşı olan kocasını yolcu ediyor
- SSK'dan emekli Kazım amca, pencere önünde oturmuş bir yandan orta şekerli kahvesini yudumlarken bir yandan televizyondaki evlilik programını izliyor
- Mahallenin yeniyetme kızları Filiz, Mine ve Lale birbirlerine cep telefonlarîndaki fotoğrafları gösterip kıkırdaşıyor
- Okuldan gelip çantalarını kapı önūne fırlattıktan sonra kendilerini sokağa atan Taylan ve Özgūr kan-ter içinde top peşinde koşturuyor
-Bakkal Hüseyin amca, kapının önünde Kıbrıs gazisi Refik amca'yla ''nolacak bu memleketin hali"ni konuşuyor
-Demirspor'un amatör takımında top koşturan Deniz, antrenmana gitmek için evden çıkıyor
-Deniz'e içten içe sevgi duyan Gūzide, ikinci kattaki evlerinin penceresinden ve perde arkasından onu izliyor.
Sokağın sonuna gelince dönūp bakıyorum.
Yaşayan, gūlūmseyen bir sokak görūyorum. Komşuluk ve derin dostluk görūyorum.
Ìnsan sıcaklığını hissediyorum.
"Kentsel dönūşūm" adıyla mahalleleri ve ruhunu yok eden beton mikrobun buralara bulaşmamasını diliyorum.
aydın sihay
Kayalıbağ / Adana
