Da Vinci, Son Akşam Yemeği’inde İYİ ve KÖTÜyü aynı tabloda yansıtmak için, iyi'yi İsa'nın bedeninde, Kötü'yü de son akşam yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren Yahuda'nın bedeninde tasvir etmek istiyordu.
Resmi yarım bırakarak, bu iki kişiye model olarak kullanabileceği birilerini aramaya başladı. Bir gün, bir konserde, korodakilerden birinin İsa tasvirine çok uyduğunu fark ederek onu poz vermesi için atölyesine davet etti. Sayısız taslak ve eskiz çizdi. Bu tam üç yılını aldı.
Son Akşam Yemeği neredeyse tamamlanmıştı, ancak Leonardo henüz Yahuda için kullanacağı modeli bulamamıştı. Çalıştığı kilisenin kardinali, resmi bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı. Leonardo günlerce aradıktan sonra, vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu.
Paçavralar içindeki adam, sarhoşluktan kendinden geçmiş, bir kaldırım kenarına yığılmıştı. Leonardo yardımcılarına, adamı kiliseye taşımalarını söyledi. Artık taslak çizecek zamanı da kalmamıştı. Kiliseye ulaşınca, yardımcılar adamı ayağa diktiler. Zavallı, yaşadıklarını anlamıyordu bile. Leonardo adamın yüzünde görülen inançsızlığı, günahı, bencilliği resme geçiriyordu.
Leonardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden kurtulmuş olan adam, gözlerini açtı, şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle,
-”Hey, ben bu resmi daha önce gördüm,” dedi.
-“Ne zaman,” diye sordu, Leonardo O da şaşırmıştı.
-“Üç yıl önce,” dedi adam .”Elimde avucumda olanı kaybetmeden önce. O sıralarda bir koroda şarkı söylüyordum, pek çok hayalim vardı, bir ressam beni İsa'nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti.”
BU ANEKDOTTAN BİR SÜRÜ DERS, BİR SÜRÜ HİKAYE ÇIKARILABİLİR.
BENİM TEK SORUM VAR. BUGÜN SİZ LEONARDO OLSAYDINIZ.
DİKKAT