Türkiye'de artık bilinen bir gerçek var: iktidara yıkama-yağlama yaparsanız, onun denetimindeki bütün kurum ve kuruluşlardan, basılmayan, okunmayan mefkuteler için yüz binlerce abone karşılığı milyonlar alır, basın ilan kurumundan yıllık yüz milyonlarca lira ile taltif edilirsiniz...
Ülke düzeninin fikri iklimini oluşturmak için zihninizi kiralar ya da satışa çıkarırsanız da yüz binlerce dolar, euro ya da sterlinle beslenebilirsiniz; hele bir de bunu vakıf, dernek kurucusu olarak yaparsanız, üniversitelerde akademisyen, siyasi partilerde yönetici olarak 'görevlendirilirsiniz'. Bir şekilde cezaevi ile de tanışırsanız, başta AB ve ABD'nin içerideki 'misyonerleri' tarafından 'demokrasi tutsağı' olarak kutsanmanız da garanti...
Candaş olmanın da getirisi var; yandaş bir kurum geçen günlerde, CHP'li belediyelerin bir yıl içinde bazı gazete ve internet portallarına aktardığı paranın 50 milyon lirayı açtığını açıklamıştı.
Her birinin kamuoyunca bilinmeyen 'diğer' gelirler adı altında 'meşru' olandan kat be kat fazla 'beslendiği' herkes tarafından malum.
Olan, her biri kendi beldesinin kanaat önderi, on binlerce gazeteci ve ailesinin geçimini sağlayan, ne iktidar ne yerel yöneticilere 'yaranamayan', resmi ilanları daraltılıp, resmi kurumlar tarafından da abonelikleri iptal edilerek önce sesleri kısılıp, şimdi de boğulmaya çalışılan yerel basına oluyor...
Yerel basın yok olursa, ülkemiz demokrasisinin şamandırası bozulur.
Bu sorun sadece o gazetelerin sahiplerinin ya da orada çalışıp ekmek parası çıkaranların korunması (ki bu da önemli bir ayrıntı) sorunu da değil. Eğer yerel basına sahip çıkılıp yok olması engellenmezse, bu durum asıl olarak meydanın sadece farklı kutupların propaganda araçlarına kalması, dolayısıyla ülkenin zihni ikliminin kuruması ve onu besleyen kanalların tıkanması demek olacaktır ki, bu, çok ağır bir kayıp olur.
Her yurttaş bu ölümü önlemekle kendini sorumlu hissetmeli, yanlıştan dönülmesi için çaba harcamalı ve yerel basının yaşaması için nefesinden, nefes olmalı.
