Demokrasinin, insan haklarının, hukukun sürüncemede aldığı “ülkelerde”, yapılacak olan “her seçim” bir gelecek, “yitirilen her seçim” bir umut sorunu olur! Seçimler; belli aralıklarla yapılan, yurttaşın yöneteni belirleme istenci/ yönetime katılma özgürlüğü diye benimsenen bir olgu olması gerekirken, için de korku/ yarınsızlık/ umutsuzluk/ hayın sayılma/ ayrışma biçiminde gerçekleşmesi kaygının boyutunu da ortaya koyuyor!
Yarından sonraki gün seçim, birincisinde “çocuklar için” demiştim! Şimdi, ikincisinde “sandığa gitmelisiniz” demek daha doğru olur kanımca! Yaklaşık onmilyon seçmen birincisinde oy kullanmamış! Oy kullanmayınca sorun çözülmüyor ki; yanlış yapanlar, bu yurdun insanını “kötü” yaşatanlar, haklarını yok sayanlar, geçimini baltalayanlar, ulusal bölüşüme engel olanlar, ülkenin değerlerini baltalayanlar güç yitirmiyor ki! Tersine daha da güçleniyorlar, yaşamı daha da zorlaştırıyorlar! Daha mı iyi?
***
Sosyal medyada karşıma çıkan “bir daha sandığa gitmeyeceğim demek haktır, ancak bir daha hakkını aramaya gidebileceğin bir sandık bile olmayacaktır” sözünü yeniden an anımsatmalıyım! “Oy kullanmamak” da bir haktır elbette! Bundan “ders” çıkaracak bir yerler varsa, düzeltilmesi olasılığı bulunuyorsa “sandığı ret” hakkı vardır!
Ancak, bu yurdun yurttaşının “ret” hakkı; bu yurdun topraklarında bir karış hakları olmayanların, bu yurdun dilini bilmeyenlerin, “iktidarın” kendi çıkarı için iyiküzbin dolara ev satarak “yurttaşlık hakkı” verdiği yabancının “oylarıyla” geleceği belirlenecekse, dur demesi/ oyunu kullanması zorunludur!
“İktidara” yakın televizyonda yayınlandı; yurtdışında oy kullanmak için kilometrelerce uzaktan gelerek kuyruk oluşturan kalabalık arasından bazılarına sorular yöneltiliyordu! Sonuç mu? Almanya’da bir Afganlı, bir başka ülkede bir başka ülkeden Türkçe bilmeyen biri, Türkiye’nin gençleri/ kadınları/ emekçileri/ bilim insanları/ çiftçisi/ sanayicisi için oy kullanıyor… Bende öyle sandığınız bir “milliyetçilik” duygusu yok, hele “ırkçı” bir tutum hiç yok! O televizyonda, o görüntüler yayınlanırken “bu kötülüğü” bu ülkeye, bu ülkenin insanına neden/ niçin yapıldığını sorarken dolu/ dopdoluydum!
***
Aslında bende gelişmiş ülkelerde olduğu gibi olsun, yüzde elliler/ altmışlar sevinç sayılsın istiyorum da… Bizde öyle olmuyor! TİP Milletvekili Sera Kadıgil, FoxTv’de soruları yanıtlarken “seksen oyun kullanılacağı sandıklarda yüzelli-ikiyüz oy kullanıldı” dedi! Kimin/ nereye kullandığının bir önemi var mı? Sandığa gitmeyenin/ oy vermeyenin ”yurttaşlık hakkı”, sandığın “başında olanın” olması daha mı iyi, daha mı yerinde, daha mı hak?
Herkes/ eksiksiz sandığa gitsin ki, herkes/ oy verdiği sandığı korusun ki; ulusal istenç sandığa yansısın, demokratik haklar yerine gelmiş olsun; yoksa yarın geç olacak!