İyi insanı birkaç cümleyle tanımlamak ve işte iyi insan budur, demek mümkün mü? Sanırım değil. Ama toplum içinde yaşayan, içinde yaşadığımız toplumun kurallarına uyum sağlama zorunluluğunda olmanın, o toplumun mutluluğuna, refahına ve güvenine katkı sağlamak görevi, bize “kişi” olmanın ötesinde “insan” olma görevini de verir. Burada insan derken kastettiğim şey, “iyi insan” olmaktır.
İyi insan her şeyden önce iyi vatandaş, iyi komşu, iyi arkadaş, iyi dost, iyi anne, iyi baba, iyi evlat, iyi bir bireydir.
Toplumdaki her insan iyi midir? Değildir elbet ve bunun yüzlerce sebebi vardır. Oysa hiç de zor değildir “iyi insan” olmak. Şöyle ki:
- İyi insan her şeyden önce, kendisinden başkalarının da iyiliğini ister. Bunun için karşısındakinin duygularını, düşüncelerini, arzularını bilmeli, olaylara onların gözüyle de bakabilmelidir. Yani bir Kızılderili arasözünde olduğu gibi, “onun makosenleri içinde de yürüyebilmelidir.”
- İyi insan herkes gibi olmak zorunda olmadığını bildiği gibi kimsenin de kendisi gibi olmak zorunda olmadığını, herkesin kendi duyguları, düşünceleri, arzuları, beklentileri ve dünya görüşü olduğunu bilir ve kabul eder. Kimseyi kendisi olmaya zorlamaz, ayrılıkların da bir zenginlik olduğunun farkındadır.
- İyi insan, yardıma ihtiyacı olduğu zaman dostlarından yardım istemekten çekinmediği gibi, başkalarının yardıma ihtiyacı olduğunu hissettiğinde çağrı beklemeden herkessin yardımına koşar.
- İyi insan herkesin hata yapabileceğini bilir, gerektiğinde ve belli koşullar sağlandığında karşısındakine ikinci bir şans vermekten çekinmez.
- İyi insan başkalarının hatalarını hoş görür, bağışlar ama hoş görünün taviz olmadığını da bilir
- İyi insan, eylemlerinin sorumluluğunu üstlenir, hatayı önce kendisinde arar.
- İyi insan, dürüst ve adildir. Hile ile kazanılmış zaferi onursuzluk sayar.
İyi insan bu basit kuralları bilmekle yetinmez. Bu kuralları içselleştirir ve bir yaşam biçimine dönüştürür. Bilip de uygulamadığı kuralların hamallığını yapmaz. Üstelik hiç birimiz sadece bu kuralları uygulayarak iyi insan olamayız. O kurallar karakterimiz olmalıdır.
Konfüçyüs’ün dediği gibi, davranışlarımız ne ise biz oyuz.
ÖYLEYSE,
- DAVRANIŞLARIMIZ KARAKTERİMİZ, KARAKTERİMİZ DE DAVRANIŞLARIMIZA DÖNÜŞMELİDİR.
