Çocukluğumuzun Adanasında Nisan günleri daha mı sıcak olurdu ne? Stadyumda yapılan 23 Nisan törenlerinde bir kaç çocuk, bazen bir öğretmen düşüp bayılırdı…

Her yıl, 21 ya da 22 Nisan´da yazlık sinemalar sezonu açarlardı. İlk birkaç gün beleş olurdu gösterimler..İki veya üç film oynatılırdı.

Ben de bir-iki kez gidebildim. En başta, “Neden beleş?” sorusuna cevap bulmaya çalıştımsa da, başaramadım. Fakat, filimlerin akışında bir kaç kez konudan kopma olduğunu da fark etmedim değil. O durumda, müzmin sinemacılar bir anda “Atlattı!..” diye bağırırlardı. Atlatmak, sinema dilinde, filmin belli bir kısmını makaslamak demekti. Diyelim ki, orijinali 1 saat 20 dakika olan film, bir de bakıyorsunuz 45 dakika sonra bitivermiş…

Birinde, Tarzan´ı kurtarmaya gelen Ceyn´i sımsıkı sarıp ağaca asmışlardı. Sadece bir saniye sonra, Ceyn gelip Tarzan´ı kurtardı. Bir başkasında da, Eşref Kolçak sevgilisi ile Boğaz temaşasında iken, bir sonraki sahnede hapishaneye düşmüş, saz çalan bir kader kurbanını kafa sallayarak dinliyordu…

HER TARAF SİNEMA

Eskiistasyon çocuğuyuz… İstiklal ve Esendam bize yakın. Bu ikincisi, genişçe bir karo atölyesinin damında. İsmi de oradan geliyor mutlaka… Biraz daha yürüdüğümüzde, Zafer Sineması var. Ziyapaşa Bulvarı üstünde de başta yazlık Erciyes olmak üzere yine sinemalar; Bulvar, Sular, Yıldız, Bahar…

Anımsayabildiklerimden birkaç isim daha; Yeni, Şan, Halk, Bağdat, Aile, Ses, Cemalpaşa, Kanal,  Renk, Venüs, Kent, Köşk, Yeşilevler, Narlıca, Nur, Yavuzlar, Alemdar, İpek, Sema, Çamlı,  Çiçek, Renk, İstanbul Sinemaları… Eminim, sayabildiklerim kadar sayamadıklarım var. Zaten televizyonun bilinmediği, klimanın duyulmadığı zamanlarda yaz akşamlarının ilk saatlerinde kimse uyuyamazdı ki.

23 Nisan´ı hepsi de beleş filmle karşılardı. Bir tek Işık Sineması yapmazdı böyle şey… Işık, şimdiki yeni Belediye Binasının bulunduğu arsada idi. Kavisli, hayli zarif  bir perdesi vardı. Biz çocuklar sevmezdik burayı. Tıpkı bazı ünlü İstanbul Sinemalarındaki gibi, tek film oynatırdı. Üstelik, giriş daha da pahalıydı. Diğerlerine 40 kuruşla girip iki film izlerken, burada 1 Liraya tek filim… Büyüklerimiz ise Işık´tan başkasına gitmezdi. Sebep; gelenlerin kalitesiymiş… Sadece gerçek beyefendiler yanlarında zarif hanımefendilerle gelirmiş…

BELEŞİN TADI MI?

Doğru, filimler kesilir, yani atlatılırdı. Bazen öyle olurdu ki, makaslana makaslana 20 dakikaya falan düşmüş birkaç şerit birbirine eklenirdi. Bu sefer de, Ayhan Işık´la başlar, Hazım Körmükçü´nün Osmanlı zamanını canlandıran sahneleri ile biterdi. Ama gene de, öyle mutlu bir kalabalık olurdu; dersiniz ki beleş sinemalarda, her kes gülümsüyor, her kes neşeli…

Zamanla bir sinemacıdan öğrendik; projeksiyon ve ses tesisatının ayarını bu günlerde yaparlar, bir de sezonun yeni filmlerine ait fragmanları tanıtırlarmış. Hem masrafı da, satılan gazoz ve simitten fazlasıyla çıkarırlarmış…

Kaynak: Bölge Gazetesi