İfral TURGUT

Tarih: 29.08.2024 18:57

BEN SENİN YERİNDE OLSAM…YANLIŞ ANLADIN.

Facebook Twitter Linked-in

Söze devam etmeden önce bir anekdot:

 

Delikanlı yeni tanıştığı genç adama hayran hayran baktıktan sonra,“Sendeki bu boy pos, bu vücut, bu pazular bende olsa, dünya ağır sıklet şampiyonu olurdum.” demiş. Genç adamın buna cevabı;“Hafif sıklet şampiyonu olmana engel ne,” olmuş.

Hep böyleyiz işte. Kendi vücuduyla hafif sıklet şampiyonu olamayanlar başkalarının vücudu üzerinden ne de kolay dünya şampiyonu oluyorlar.

Ne demek, “Ben senin yerinde olsam?”  Sen yapamıyorsun, sen beceremiyorsun, sen beceriksizsin, hatta aptalsın, demek değil midir?“Ben senin yerinde olsam.” Olamazsın ki kardeşim. Nasıl olacaksın? Ben senin yerinde olabiliyor muyum? Mümkün mü?

Tamamen beni ilgilendiren, sonucundan sadece benim etkileneceğim ve sonuçlarına kendim katlanacağım bir konuda karar verdiğim zaman, yüksek akıllı biri bu kararı beğenmediği için, “Senin yerinde ben olsam,” diyor.

Biliyor mu bana o kararı verdiren, ruh halimi, geçmişimi, duygu ve düşünce dünyamı, eğitimimi, bebekliğimden beri geliştirdiğim kişiliğimi, o kişiliğin bende yarattığı içgüdüleri ve tepkileri? Biliyor mu, o olayı başından sonuna yaşarken, bende oluşan ara kararları?

İşte o yüzden kimsenin kimseye, “Ben senin yerinde olsam,” demeye hakkı olmadığını düşünüyorum. 

Aziz Nesin’in, “Bu milletin % 60’ı aptal,” sözünü benimsiyor ve her fırsatta kullanıyor ama hepimiz kendimizi % 40’in içinde sayıyoruz. Çok muhatap oluyorum, “Türkiye’yi sen mi kurtaracaksın, Hocam. Bu cahil milletten hiçbir şey olmaz. Ne uğraşıyorsun,” sözlerine. Öncelikle, benim Türkiye’yi kurtaracak ne gücüm var, ne de iddiam. Halkımızın inatla, planlı, programlı bir şekilde cahil bırakılmaya çalışıldığını elbet ben de biliyorum. Yapmaya çalıştığım şey, sahile vurmuş deniz yıldızlarını yeniden denize atmak.

 İki büyük iddiam var, dostlar:

  1. Herkesin bu ülke için yapabileceği mutlaka bir şeyler vardır.
  2. Bu ülke er geç bu zulümden kurtularak,”muasır medeniyet seviyesine” ulaşacaktır.

Aksini düşünenleri en azından Tevfik Fikret’in şu sözleri utandırmalı:

Vaktiyle baban kimseye minnet mi ederdi?
Yok, kalmadı hâşâ sana zillet pederinden;

Dünyada şereftir yaşatan milleti, ferdi;
Silkin şu mezellet tozu, uçsun üzerinden.

BEN GÜCÜM YETTİĞİNCE KALDIĞIM YERDEN DEVAM EDECEĞİM.


Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —