Bir gün Cem Karaca'yla karşılıklı oturup söyleşeceğimiz aklımın ucundan dahi geçmezdi.
Şimdi karşısında oturmuş ona "Resimdeki Gözyaşları"nı ilk dinlediğimde "işte benim şarkım" diye bağırdığımı, günlerce etkisi altında kaldığımı ve o günden sonra çıkacak her plağını heyecanla beklediğimi, alınca eve koşarak gidip pikaba koyduğumu ve defalarca dinlediğimi, "Unut beni" yi dinlerken ne denli hüzünlendiğimi, "Ceviz Ağacı"nı dinlerken de coştuğumu, "Bekle beni"şarkısının beni bambaşka duygulara sürüklediğini adeta soluk almadan anlatıvermiştim.
Sonra birbirinden güzel diğer şarkılar...
Beni sakince ve gülümseyerek dinledi.
Hayatımın en güzel anlarından biriydi.
Sevgili Cem, daima kalbimin en güzel yerinde olacaksın.
Aydın Sihay
