Malum, İngilizce bir kelime. Herkesin bildiği anlamıyla “köşe” demek. Ancak, fiil olarak kullanılınca, “kıstırmak, köşeye sıkıştırmak, çaresiz bırakmak,” gibi anlamlara da geliyor. 

Çok eskiden, en az 35 yıl önce, İngilizce bir makale okumuştum. Detaylarını tam olarak hatırlamıyorum. Köşeye sıkıştırılmış bir kedinin canını kurtarmak için, nasıl canavarlaştığını, düşmanını parçalamak için neler yaptığını, kendine bile zarar verdiğini  anlatıyordu.

Aslında kedi bir semboldü. Anlatılmak istenen insandı. Canavarlaşan varlığı anlatmak için, kedi gibi korkak, küçük bir hayvan özel olarak seçilmişti.

Bu kısa girişten sonra asıl söylemek istediğim konuya geleyim. Korkularım, endişelerim var. 19 Marttan sonra, yeni bir evreye geldik. Kedi iyice sıkıştı. Bundan sonra canavarlaşacak, canını kurtarmak için, kendine, etrafına, hemcinslerinezarar vermek dahil, gücünün yettiği her şeyi yapmayı göze alacak. Endişem kan dökülmesi ama korkarım kan dökülmeden de bu evreyi atlatmamız zor olacak.

Artık, savaş hukukunu bilmeyen, bilse de uygulamayan birileriyle mücadele etmek zorundayız. Dün Mehmet Tezkan’ın dinlerken kanım dondu. “Polise taş atıp, sonra polislerin yanına koştular,” dedi. Yani tam bir provokasyon. Batı kültüründe düello, Doğu kültüründe ise pusu vardır. Bu mücadeleyi yapanlar artık her türlü pusuya ve hileye hazır olmalılar. 

Bu onların kaçacak yerlerinin kalmadığı, köşeye sıkıştığı, can derdine düştüğü, bu cepheyi de kaybettiklerinde, başta malı, mülkü olmak üzere her şeylerini kaybedecekleri evre. Sadece kendilerinin de değil, ailelerinin, yakın çevrelerinin, iş birlikçilerinin, ortaklarının da sonu olacak. Canavarlaşan kedi açık bir pencere arıyor. Bulduğu an, kaçıncı katta olduğuna düşünmeden, kendini aşağı atacak.

Neler yapabileceklerini tahmin etmek zor değil. Söylemek istemiyorum ama; cinayet dahil, her şey. Cezaevlerinde yer kalmadı. 11 yeni cezaevi yapılıyor. Suç da, suç işlemek de önemli değil. Ceza hukuku için, “taraf olmayan, bertaraf olur,” hükmü yeterli.

Daha kötüsü var mı, diye düşünmenin anlamı yok. Çünkü daha kötüsü var. İç savaş, bulabildiğimiz herhangi bir ülkeyle savaş. Bunun için memleketi idare edenlerin şahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhid etmekten çekinmeyeceği de ülkemiz adına en büyük endişemiz.

Umarım, tahminlerimizde yanılırız, endişelerimize, korkularımıza mahal kalmaz. Kedi simgeselliğindekiler umurumda değil. Kaçıncı kattan atlarsa atlasın. İsterse, dış gezi, ya da sağlık nedenleriyle uzak diyarlara gitsinler. Hiçbir şey bir tek insanımızın canından daha önemli değil.   

DAMARLARIMIZDAKİ ASİL KANIN NELERE MUKTEDİR OLDUĞUNU BİLİYORUM.

AMA,

LÜTFEN, BU DAHİLİ BEDHAHLARIN TUZAĞINA DÜŞMEYELİM.