Tuhaf resimlerine hayran olduğum ama bir türlü anlayamadığım, sürrealizmin öncüsü Katalan asıllı İspanyol ressam Salvador Dali'yle bir gün, ellerimizde şarap kadehleri sohbet edeceğimi hayal bile edemezdim.
İnanmayacaksınız ama koca ressam tüm heybetiyle karşımda oturuyordu.
Sabaha dek sürecek uzuuuun bir sohbete başladık.
Resimden girdik sinemadan çıktık.
Edebiyatı da unutmadık.
Hatta yazdığı bir şiirini bile okudu.
Tabii hiçbir şey anlamadım.
Ama ayıp olmasın diye alkışladım.
Bir ara "esin kaynağım" dediği karısı Gala yanımıza geldi.
Onunla da tanıştım.
Sert bakışlı, ciddi biri kadındı.
"Sen de nerden çıktın" gibi baktı bana.
Ürktüm valla.
Kocasına "fazla içme" dedi ve gitti.
"Sen ona bakma" dedi ve beşinci şişeden kadehlerimizi doldurdu.
Kafalarımız iyi olmuş hayli samimileşmiştik.
Bir ara elimi omuzuna koyup "ya Salvo, bıyığını nasıl böyle kıvırıyorsun?" diye sormuştum.
Anlatmaya başladı.
Bitirdirdiğinde altıncı şişe de bitmişti.
Sabah olmak üzereydi.
Hadi bir türkü okuyalım dedi.
Ne türküsü? dedim şaşkınlıkla.
İspanyol türküsü bilmem ki dedim.
"Diyarbakır türküsü "dedi.
"Hadi ya" dedim bağırarak.
Şaşkınlığım daha geçmeden söylemeye başladı.
Kendime gelince ben de ona katıldım.
Makarada ipliğim
Asya benim kekliğim
Hiç aklımdan çıkmıyor
Tenhalarda gezdiğim
Uyandığımda hâlâ türküyü söylüyordum.
Annem basucumdaydı ve korkulu gözlerle bana bakıyordu.
"Hayırdır oğlum" dedi
"Hayırdır anne biraz önce bizim Dali'yle türkü söylüyordum" deyince "oğlum sen dellendin mi? deyip yanımdan kaçtı.
Aydın Sihay