Hun İmparatorluğunda Teoman dönemi.Teoman sıkıldıkça bir ormanlık alanda ava çıkar. Böyle bir av sırasında Teoman oğlu Metehan tarafından öldürülür. Metehan’a göre babası gerçekleri görmemektedir ve söz konusu devletin bekasıdır.

Teoman, Çinlilerle bir barış antlaşması imzalamıştır. Ama oğlu Metehan bu antlaşmaya razı değildir. Teoman’a göreÇin ile dostluk antlaşması gereksizdir, çünkü Çinliler tehlike falan değildirOnlar ne kadar dost görünse de, aslında gizli hesapları vardır ve ne pahasına olursa olsun, dize getirilip yok edilmelidir Aksi halde, ileride Türklerin başına bela olacaklardır. Teoman bu korkunun yersiz olduğunu söylemekte ve Metehan da babasının gerçekleri görmediğini düşünmektedir. Devletin bekası söz konusudur ve babasını öldürüp tahta geçmeye karar verir.

Biraz geri gidelim. Bir gün Metehan atlar atına ve çağırır kendine bağlı tüm adamlarını.Hepsi gelince, iner atından, bir süre atına bakıp sever atını; ardından askerlerine dönüp; “Oklarınızı atıma çevirin,” diye emir verir. Herkes şaşkındır Çünkü bu at onun her şeyidir. Öyle ki, karısından, babasından, hatta kendinden daha çok bu atı sevmektedir. Ama yine de hepsi emri dinleyip, oklarını ata çevirirler.

 

Ardından Metehan elini kaldırıp; “Hedef atımdır, vurun,” diye emir verir. Bazı askerler emri dinleyip atı vursa da çoğu tereddüt eder. Metehan tereddüt edenlerin hepsini yanına çağırıp; “Ben size atımı vurmanızı emretmedim mi,” diye hiddetle sorunca, askerlerden biri; “Ama efendim, o sizin her şeyiniz, biz o yüzden tereddüt ettik de vuramadık,” der. Metehan güler, bir süre bekler ve yerde yatan cansız atına baktıktan sonra, tereddüt eden on askeri oracıkta kendi eliyle öldürür.

 

Kendisini izleyen diğer askerlere dönüp; “Bir daha oklarınızı bana çevirin ve beni vurun dediğimde vuracaksınız. Emrimi duyduğu halde tereddüt eden olursa, bilsin ki sonu böyle olacaktır,” der.

 

Bu olaydan sonra iki yıl içinde, Metehan o gün ki disipliniyle öyle bir ordu yetiştirir ki, hepsi birbirinden sadık, hepsi birer cengâverdir.

 

Bir gün babası, bin askeriyle ava çıkar. Metehan bunu duyar duymaz, babasının peşine düşer. Babasını gördüğü anda okunu fırlatır. Yanındaki üç bin asker de hiç tereddüt etmeden oklarını, Teoman’a atarlar. Teoman, tedbirsizliğinin bedelini canıyla ödemiştir.

 

Babasını defnettikten sonra, tahta geçen Metehan babasının istihbari zayıflığını gördüğü için hemen kendi istihbaratını kurar ve devletin her alanına yayar.

 

İŞTE BÖYLE…

• DEVLET YÖNETİMİNDE BABANA DA, OĞLUNA DA GÜVENMEYECEKSİN.


• HATTA SON KULLANIM TARİHİ GEÇENLERİ TRENDEN ATACAKSIN.