Bu fotoğraf bugün yine önüme geldi.
Bir yaz günü.
Tarihi anımsamıyorum.
Henüz kısa pantolonla dolaştığım zamanlardan bir fotoğraf.
Babamın Kızılay caddesinde yıkılan büyük postanenin tam karşısındaki atölyesi.
Sağ üstteki tabelada " Tabelacı Hikmet Sihay" yazıyor.
Triumph marka kırmızı motosikleti dükkanın önünde.
Küçükken ne kadar da büyük görünürdü gözüme.
Ben büyüdükçe o küçüldü.
Bir gün arka oturaktan uçuvermiştim.
Çok korkmuştum ama.
Uçması güzeldi de yere inmesi acı vericiydi.
Sol taraftan kasketli biri kareye girmis.
Sanki duruyor gibi.
Sanırım fotoğrafın çekilmesini bekliyor.
Fotoğrafta altıncı biri olabilirdi.
Ama biraz önce sağ taraftan gelip önümüzden geçip sol taraftan çıkıp gitti.
Babamın eli omzumda.
Güvende hissediyorum kendimi.
Ve yakın dostu doktor Mehmet Amca (Çepni) kahvesinden bir yudum almakta.
Babamın kalfası da fotoğrafa eşlik ediyor.
Zamanı durduran fotoğrafları seviyorum.
Şimdi çıksam fotoğraftan, koşsam mahalleye, toplasam arkadaşlarımı
gulle oynasak, fırındak çevirsek, bir topun peşinde cımcılık olucaya kadar koşsak, uçurtmalarımızı gökyüzüne göndersek toprak damlarda.
Aydın Sihay
Adana / Geçmişte bir gün
