FOTOĞRAFTAKİ ÇOCUK

Bir fotoğrafçıda tabureye oturmuş kameraya şaşkınca bakarken aklımdan neler geçiyordu acaba? Ne düşünüyordum o an.

 

Bir fotoğrafçıda tabureye oturmuş kameraya şaşkınca bakarken aklımdan neler geçiyordu acaba?

Ne düşünüyordum o an.

Savaşları mı, ölümleri, kalımları mı,

hayatın anlamını mı yoksa anlamsızlığını mı, n'olacak bu meleketin halini mi?

Tabii ki hiçbiri değildi.

Bunları henüz bilmiyordum ki.

Hayatı tanımıyordum ki daha.

Mahalle arkadaşlarıyla patlak lastik bir topun peşinden koşmayı, gasnaklı uçurmayı ve gulle oynamayı düşünüyordum heralde.

Annem özenle giydirmiş babam da elimden tutup fotoğrafçıya getirmiş ve bu vesikalık çekilmiş.

Okul için mıydi ?

Bilemiyorum.

Soracak ne annem ne de babam var artık.

Peki bu çocuk bugünlere nasıl geldi?

Şöyle...

Zamansız bir yerde yaşıyordum. Karanlıktaydım.

Ne zamandır karanlıktaydım bilmiyordum.

Ama rahat ve huzurluydum.

Özgürlüğüm biraz kısıtlıydı sadece.

Çünkü kabloyla bir yere bağlıydım.

Bir gün bu karanlıktan kurtulup başka bir boyuta geçeceğimi biliyordum.

Burada daha önce yaşamış olan ablam giderken birkaç not bırakmıştı.

Sonradan annem olduğunu öğrendiğim taşıyıcım sık sık beni okşayıp birşeyler mırıldanıyordu.

Ama henüz Türkçe'yi bilmediğim için ne dediğini anlayamıyordum.

Fakat güzel şeyler söylediğini hissediyordum.

Çünkü minik kalbim mutluluktan pır pır ediyordu elini üzerimde gezdirdikçe.

Sevinçten tekmeler savuruyordum.

Gülümsemenin ne olduğunu bilmiyordum ama sanırım gülümsüyordum.

Günler böyle geçerken acı bir çığlıkla uyandım bir gün.

Ne olduğunu anlayamadım.

Telaşla düzensiz hareket etmeye başladım.

Çığlıklar daha da arttı.

Anlamıştım. Nihayet tahliye zamanım gelmişti.

Bir ışık gördüm ve ona doğru ilerlemeye başladım.

Çığlıklar gittikçe arttı.

Ben ilerledikçe ışık daha da büyüdü.

Biraz sonra bambaşka bir hayatla tanışacaktım.

Bir an durup düşündüm.

Önce başımı mı yoksa ayaklarımı mı çıkarmalıydım?

Sonra dışardakilere ayıp olur düşüncesiyle başımı uzattım.

Ama başımın büyüklüğünden mi çıkacağım geçitin darlığından mı nedir bi türlü çıkamıyordum.

Artık geriye de dönemezdim.

Sonra biraz gerileyip bi hamle yapıp dışarı fırladım.

Fırlamalığım ordan gelir.

Bir kaç saniye sonra ciğerlerim havayla dolunca çığlığı bastım.

Ev ahalisinin sevinç çığlıkları benim çığlığıma karıştı.

Üşüdüğümü hissettim.

Hemen beni sarıp yorgun ama mutlu annemin yanına yatırdılar.

Gözüm duvardaki takvime takıldı.

10 Ekim'i gösteriyordu.

Ve günlerden cumaydı.

Adımı Aydın koydular.

Aydın Sihay kendini yazdı.

Okuyanların gönlü şen olsun.

 


Aydin SİHAY

30.11.2024 05:01:00

YAZARLAR


YÜREĞİR’DE SU OYUN PARKLARI AÇILDI

Ç.Ü ARAŞTIRMA GÖREVLİSİ BİLVAR’IN KİŞİSEL SERGİSİ

YUMURTALARI AK PARTİ MİLLETVEKİLİ SATINALDI

CHP’Lİ GÜRER: DOLAYLI KITLIK YAŞIYORUZ

KÖŞGER: GASTRONOMİ KALKINMA ARACI HALİNE GELDİ

3 GÜN SÜRELİ DOĞRU İLETİŞİM, ETİK HABERCİLİK VE DEZENFORMASYON SEMİNERİ

TGC: FATİH ALTAYLI SERBEST BIRAKILMALIDIR

ADNA'DA GÜNÜN FOTOĞRAFI

TÜRKİYE YAZARLAR SENDİKASI GENEL KURULU YAPILDI

FATİH ALTAYLI, 'CUMHURBAŞKANINA TEHDİT' SUÇLAMASIYLA GÖZALTINA ALINDI!

"DOĞAL AFETLER TARIM SEKTÖRÜNE CİDDİ ZARAR VERDİ"

TÜRKİYE GAZETECİLERİ HAK VE SORUMLULUK BİLDİRGESİ GÜNCELLENDİ

SANAL ANJİYO İLE ERKEN TEŞHİS

ADANA’NIN İLK YÜRÜYEN MERDİVENLİ YAYA ÜST GEÇİDİNİN TEMELİ ATILDI

ABB’DEN Ç.Ü ARASINDA RAHİM AĞZI KANSERİ AŞISI PROTOKOLÜ

DEMİRÇALI’DAN ALACAĞI OLAN ESNAFA ÇAĞRI VAR!

ÇUKUROVA BELEDİYESİ 23 ÇÖP ARACI SATIN ALDI