Emin Çölaşan’ın bir kitabı var: “Önce İnsanım, Sonra Gazeteci.” Aslında her insan mesleği ne olursa olsun, önce insan olmalı. Ne kadar başarılı olursa olsun, “önce insan” olmayan birinin bir yanı, hatta en önemli yanı eksiktir.
Futbolla ilgili olsun olmasın, gazete okuyan, televizyon seyreden, etrafını dinleyen herkesin transfer mevsiminde olduğumuzu bildiğini sanıyorum. Hani topa dürtmeyi öğrendiği andan itibaren burnundan kıl aldırmayan, sesi sadece ve en çok transfer mevsiminde çıkan, milyon dolarlardan bahseden, koca koca kulüplerin burnunu sürten futbolcuların transfer mevsimi.
Bir futbolcuyu anlatmak istiyorum. Sadece futbolcu olmayan, insan olan, insanlarının, ülkesinin problemlerini kendine dert, çözmeyi görev edinen Doktor Sokrates’i
1954'te Amazon nehri yakınlarındaki Belem'de dünyaya geldi. Fakirlikle boğuşan baba üç oğluna “düşünebilsinler” diye düşünürlerin isimlerini koymuştu. Baba bilge adamdı.
Sokrates, düşünerek büyüdü. Dünyanın en zor eğitimini aldı: Doktor oldu. Aynı zamanda da futbol oynadı. Düşünmek onu dünyadaki tüm futbolculardan ayırıyordu. Ne doktor olması, ne de futbol oynaması okumasına engel olabildi. İşinden artan her an okuyordu. Doğal olarak da dünyadan haberi olan bir İNSANDI.
Brezilya’da, 1964’te darbe olduğunda 10 yaşındaydı. Babasının Bolşevik İhtilali’ni anlatan kitapları yakışına şahit oldu. Bu olayı, ne anlamlandırabildi, ne de aklından çıkarabildi. İşte o zamandan beri harekete geçme sırasının kendisine ne zaman geleceğini düşündü durdu. Babası da düşünmesini istemiyor muydu?
Brezilya milli takımında tam 60 maç oynadı. Dünyanın en büyük yıldızlarından oldu.
Çocukluk kahramanları Fidel Castro, Che Guevara ve John Lennon’dı. Corinthians Demokrasi Hareketinin kuruculuğunu yaptı. Kulüpte her karar, yetkililerin, teknik ekibin ve futbolcuların katıldığı oylamayla alınıyordu. Socrates de bu ekibin öncüsü ve sözcüsüydü. Sistemi tuttu ve takım 1982'de Brezilya Ligi'nde yarı final oynadı. Eyalet liginde de 1982 ve 1983'te şampiyon oldu.
18 Kasım 1982’de, arkadaşlarını sahaya, DİA 15 VOTE ( 15’inde Seçime) yazılı formayla çıkardı. Hem federasyona, hem hükumete, “Bakın biz karşınızdayız,” diyordu.
Corinthians takımı o dönemde, askeri hükümete gönderdiği mesajlarla da ün salmıştı. Takım onun liderliğinde sahaya üzerinde ''Seçim Yapılsın'' ve ''Cumhurbaşkanını Ben Seçmek İstiyorum'' yazan pankartlarla çıkıyordu.
Tıp ve felsefe doktorası vardı. Liderlik ve insani ilişkiler üzerine seminerler veriyor, sosyo-kültürel projelere danışmanlık yapıyor, gazete ve dergilere makaleler yazıyordu. Hayatı sadece futboldan, ya da futbolu sadece futboldan ibaret saymıyordu. Brezilya’nın fakir bölgelerini geziyor, yoksulları ücretsiz tedavi ediyordu.
Çok sigara ve alkol içiyordu. ''Alkol benim dostum. Sahadaki performansımı etkilemiyor,'' diyordu. Belki de etkilememişti, çünkü 35 yaşına kadar futbol oynadı. Ama galiba futbolunu etkilemeyen alkol hayatının etkilemişti. Dostu alkol, acaba çözemediği problemlerde ona dostluk ediyor, beynini mi yavaşlatıyordu?
Ülkesindeki diktatörlükten rahatsızdı; İsyan ediyordu. 1984 yılında, “HAK ŞİMDİ” (Direta Já) sloganıyla ülkede özgür seçimlerin yapılması için başlatılan kampanyaya katılıyor. sahaya, o dönem moda olan “DEMOKRASİ” yazılı saç bandıyla çıkıyor, yetmiyor, tişörtüne de “DEMOKRASİ” yazdırıyordu.
57 yaşındaydı. Dostu alkol hastaneye düştükten 17 gün sonra Doktor’u yendi. Bir bilim adamının adını taşıyan Albert Einstein hastanesinde hayata gözlerini yumdu. Pazar, 04 Aralık 2011
NEDEN Mİ ANLATTIM SOKRATES’İ
• “BEN SPORCUNUN ZEKİ, ÇEVİK VE AHLAKLISINI SEVERİM,” DEMEK İÇİN.
BİR DE;
• YİĞİT, ERDEMLİ, ONURLU VE KORKUSUZ OLANINI.
