“Futbol borsada değil, arsada oynanır,” diyordu. Sadece oynadığı futbolla değil, insanlığı, kendisini insanlığın problemlerinde sorumlu sayışı ve o sorumluluğu yerine getirmek için harcadığı çabayla da insanların saygısını kazanmıştı.
Lakabı, “Çizgi Metin” idi. Asıl mevkii sağ açıktı ama o duruma göre bir devre sağ açıkta, bir devre de sol açıkta oynardı. Kapalı tribünlerin önünde değil, halka yakın tribünlerin önünde oynamayı severdi.
Galatasaray’da bir başka Metin daha vardı. Türk futbolunun efsane Taçsız Kral’ı, Metin Oktay. 1970’te, Kral futbolu bırakınca, Galatasaray’a gelmişti. Hiç beraber oynayamadılar. Oynasalar kim bilir, bu yazı nasıl bir hikayeye dönüşürdü. Çünkü ikisi de sıra dışıydı.
Bir yandan oynadığı futbolun hakkını verirken, diğer yandan futbol emekçilerinin hakkını korumak için çalışıyordu. “Tabanı olmayan spor, emek batakhanesidir,’ diyerek sendika kurdu. “Futbol, para, son model arabalar ve güzel mankenler için oynanıyor, diyerek düzene isyan etti. Öncüsü olduğu sendikanın girişimleriyle, futbolcu haklarının savunuculuğunu yaptı.
Kariyeri boyunca hem Galatasaray’da, hem de milli takımda alın terini sonuna kadar akıttı.
Futbolu bıraktıktan sonra, Milliyet gazetesinin çatısı altında “Sportmence” isimli bir dergi çıkardı, çeşitli gazete ve dergilerde yazılar yazdı. Konusu hep aynıydı: Özgürlük, eşitlik, demokrasi, emek, insan hakları.
1980’de, dergisi kapatıldı. O da, 2009’da “Spor Emekçileri Sendikası’nı”, 2010’da da, “Devrimci Spor Emekçileri Sendikası’nı” kurdu.
“Futbolun Spartaküs’ü” dediler ona. İsyanın öncüsüydü, çünkü. Hayattan öğrenmeyi bilen, insanları kazandıkları paraya göre değil, insan olma erdemlerine göre tanımlıyordu. Okudu, okudu, okudu. Nasıl mı kazandı okuma alışkanlığını? Okuyun öyleyse…
Bir gün kulübün malzemecisi Aydoğan, üç kitap getirdi ve koydu Metin’in önüne. Metin o zamana kadar hiç roman okumamıştı. Kitap, Victor Hugo’nun “Sefiller” romanı. Üç cilt. Bir hafta sonra geldi, malzemeci ve “Okudun mu,” diye sordu. Okumamıştı, Metin. Kızdı malzemeci ve “Bana bak, ben o kitaba maaşımın beşte birini verdim, eğer okumazsan benimle ilişkini keseceksin,” dedi.
Bu ültimatom üzerine okumaya başladı Metin. Ertesi hafta malzemeci yine sordu. “Okudun mu?” “Okudum abi,” dedi, Metin. “Ne anladın,” diye tekrar sorunca, Metin’in cevabı, “Ya, abi Paris’in ne kadar çok kanalizasyonu varmış,” oldu. Malzemeci, “Öğrene öğrene bunu mu öğrendi,” dedi ve başladı anlatmaya. “Aydınlanma, Rousseaue, Voltaire…”
Yerin dibine girdi, Metin Ertesi günü hemen bir kitapçıya gitti ve bir kitap seçti. J.F.Kennedy’nin “Fazilet Mücadelesi.” Bir cümle çok hoşuna gitti ve altını çizdi. “Haklı olduğun davada mücadele et, mutlaka kazanırsın.”
Ve böylece bir malzemeci, okumayan bir futbolcudan bir “Mücadele İnsanı” yarattı.
Futbolun Spataküs’ü, Gırtlak kanseri rahatsızlığından yattığı Samatya Hastanesi'nde, kalp yetmezliğinden öldü. 24 Ağustos 2012.
Para hiç umurunda olmadı Metin’in. Zaten kazandığını da başkaları için harcadı.
AMA…ÜÇ ACABA.
