Özdemir Asaf dememiş miydi;
"Sevgi, evde üretilmemişse, başka yerde öğrenmenin çok güç olabileceğini öğrendim." diye..

O eşinin  hala sevdiğini, tabakta iki elma kaldığında küçüğünü almasından anlayabileceğini öğrenmiş!.."

*

Bana göre de, "Selvi Boylum Al Yazmalım" filmindeki unutmaz bir replik..

Der ki;
Sevgi neydi? 
Sevgi sahip çıkan dost, 
sıcak insan eli, 
insan emeğidir..

"Eğer" değil, 
"Çünkü" değil, 
-Rağmen sevebilmenin adıdır..

*

Kalbinin rotasına göre;

-Karşı kaldırımda seni gölgesine alandır..

-Sonbaharda ağaçlardan düşen kuru yaprakları saçından alırken, küçük parmağıyla ipek tene dokunandır sevgi..

*

Biraz araştırdım, sosyal medyada neler buldum neler:

-Aynalarda  gülen yüzün mimarı olandır..

-Koltukta içi geçmişken, başını kedi gibi okşayandır..

-Hayata pembe gözlüklerle de bakmayı hatırlatandır..

-Kuruyemiş tabağında Antep fıstığı bırakanıdır!..

-On dakika fazla uyusun diye kahvaltı hazırlayandır..

-Omuzunu sabaha yastık edendir..

-Özleyen, en çokta bekleyendir..

*

Sevda; yağmurda açılan şemsiyen, kolunda yolunu gösteren bastonun, rüzgarda yaslanacağın dağın, sevdalarla yüklü trenin, bulutların ardında umut güneşin, açık denizdeki aşk gemindir..

Sözün kısası; sevmek zor meziyetmiş, cesareti olana özel..

Sevdiğiniz kadar sevilmeniz dileğiyle..

Güzel bir tatil sabahından sevgilerle..