Hubris Sendromu, bir davranış bozukluğu. Gücü güzellik ile süsleyemeyenlerin kibirleri ve egolarından kaynaklanıyormuş. Güç, ego ve kibir aynı bedende buluşursa, elbette ortaya ideal bir insan çıkmaz.,

Karakterin değil, liderliğin sağladığı yapay gücü taşıyanlar, abartılı bir gurur ve aşırı bir özgüven duymasının yanında; başkalarını da küçümseme duygusu yaşarlar, her şeyin belirleyicisi, karar vericisi, oluşturucusu olduğunu, en doğru kararın kendisinden çıkabileceğini sanırlarmış.

Hubris, antik Yunan’da "kibir" anlamına gelip, yapılan tanımlamalara göre, öncelikle kişinin gücü tatmaya başlamasıyla ve olayların merkezinde bulunmaktan keyif almasıyla ortaya çıkar, başarı ve gücü elinde bulundurma hissinin verdiği hazla devam edermiş. Böyleleri zamanla gittikçe kendine hayran olur, gerçeklikten kopar, hatta akli dengesizlikler yaşarmış.    

Bu seviyelere ulaşan kişi artık hubris bağımlısı olur ve gücü asla bırakmamak için her yolu denemeye hazır hale gelir ve her türlü deliliği yapabilirmiş. 

David Owen ve Jonathan Davidson’un tanımına göre bu duygu, abartılı hale gelen narsizmin yarattığı “Güç Zehirlenmesi” olarak da tanımlanırmış.

EĞER BİRİSİ; 

• Bulunduğu makamda güç gösterisinde bulunmanın ve zaferler kazanmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsa,
• Hakkındaki algıyı güçlendirmek için kendisini hep iyi gösterecek eğilim, kötü gösterecek durum ve yerlerden kaçınma çabası içindeyse,
• İmaj ve görünümle ilgili orantısız kaygı taşıyarak palavra atıyor, yalan söylüyorsa,
• En basit eylemlerini bile imkânsızı başarmış edasıyla ve abartıyor ve yüceltilmeye çalışıyorsa,
• Kendisiyle ulusu, ya da kurumu özdeşleştirmek, kendi bakışı ve çıkarlarıyla ulusun/kurumunkini özdeşleştiriyorsa,
• Kendisinden üçüncü tekil şahıs gibi, ya da “biz” diye söz ediyorsa,
• Kendi yargılarına aşırı güven duyarken, başkalarının öneri ve eleştirilerini küçümsüyorsa,
• Her şeyi sadece kendisinin bildiğine başaracağına inanıyorsa,
• Çevresindeki insanlara ya da halka değil, tarih ve Tanrı’ya hesap vereceğini sanıyorsa,
• Gittikçe artan bir yalnızlaşmanın eşlik ettiği gerçeklik duygusu kaybı yaşıyorsa,
• Huzursuz, aceleci ve düşünmeden kararlar alıyorsa,
• Kibirli tarzından dolayı akla uygun kararlar alamıyor ve dolayısıyla hep başarısız oluyorsa,
• Ama yine de her başarısızlığı zafer kazanmış gibi anlatıyorsa, bilmeliymişiz ki o kişi hubris sendromundan muzdaripmiş.

Bunun tarihteki en bilinen örnekleri Mussolini ve Hitler’miş.

NEYSE Kİ, TANRI BİZİ KORUMUŞ.

• BİZİ MUSSOLİNİ VE HİTLER GİBİ MANYAKLAR YÖNETMİYOR…!!!...???.