Üç/ beş kişiden söz etmiyorum! Salt Chp mitinglerinden de söz etmiyorum! “İktidara muhalif” katmanlardan da söz ediyorum! Kendilerini bağımsız, herhangi bir siyasi partiyle ilişkilendirmeyen, ancak her ay eline geçen kazancıyla geçimini sağlamak için çabalayan milyonlardan söz ediyorum! “Açlığa/ yokluğa/ doyumsuzluğa” uğramış “sessiz” çoğunluktan söz ediyorum! “Ulaşamadığım temel ürünler var” diyenlerden söz ediyorum!
“İktidar” her ne denli üstünü örtmeye çalışsa, her ne denli “halkın rahatı için” çalıştıklarını ileri sürse de, görülen başka! Tıptı Tüik rakamları gibi; veriler başka, yurttaşın yaşadığı başka! Halka vermedikleriyle şatafatlı yaşam sürüyorlar, gençlere sağlamadıkları işle birçok işte adlarını göstererek kazanç elde ediyorlar, halkın gereksinimlerden uzaklaşmasıyla büyüyorlar, güçleniyorlar, halkın “istenci” yerine koyuluyorlar!
***
Algı yapmayı, olmuşu saklamayı, yaşananı “halının altına” süpürmeyi sevmiyorum! Bir dünya var, dünyada yaşayanlar, yaşayanlar arasında varlıklılar/ açlıkla boğuşanlar var! Yönetimler, yönetimlerin halkoyuyla görevlendirdiği yöneticiler “çelişkileri” en aza indirmekle, “paylaşımda” hakça yol izlenmesini sağlamakla, sınırlar içindeki tüm katmanların “yöneticisi” olmakla görevlidir! Başka türlü de toplumsal yaşayış anlamlanamaz!
Öyle değil de; çeyrek yüzyıldır çevrende gördüklerinle bir “dünya” oluşturmaya çalışır, salt onların yaşamlarını rahatça sürdürebildiği/ doyduğu bir yurdun varlığı için uğraş verirsen, bir gün o keserin ters döndüğünü anlamazsın bile! Arkanda bildiklerin de, yol arkadaşın olduklarını söylediklerin de, hep birlikte olacağını düşündüklerin de “koşullar” gereği yanından çekilir! “İktidar” yirmibeş yıl önce kimlerle yola çıkmıştı, şimdi kimlerle birlikte ortada!
***
Düşünürün, sıkça yinelediğim “ekonomik özgürlük olamadan, özgürlükten söz edemezsin” sözünü yeniden anımsatacağım… Bildiklerim var! Dargelirli, emekli olmasına karşın bugüne değin “iktidarı” desteklemiş, “iktidar” uğruna birçok arkadaşını kırmış, bugüne da arasını açmış! “Özgür Özel gibisini uzun yıllardır görmemiştik, işsiz çocuğumu, yetmeyen aylığımı anlatıyor günlerdir” diye platonik bir yakınlaşma içinde olduğunu söylüyor!
Temmuz ayına girdik, herkes asgari ücrete zam yapılacak mı, emekli aylıkları ne kadar artacak diye düşünürken doğalgaza yaklaşık yüzde yirmibeş zam yapıldığı açıklandı! “İktidara” yakın medya ile birlikte “iktidar” sözcülerinin daha geçen haftalarda “yine doğalgaz bulduk” diye bayram havasında sözler söylerken, şimdi “zam” haberini duymak akılları yormaya başladı ister istemez! Ama şöyle bir şey daha var, bu da sıkça vurgulanıyor biliyorsunuz; emekli ile asgari ücretlinin aylıkları artarsa, emekli ile asgari ücretli daha çok harcar, bu da enflasyonu tetikler, onun için bu uygulamalardan inatla sapılmayacak, üstelik gerekirse daha da dargelirlinin harcaması kısılacak, doğalgazda olduğu gibi…
***
Bunu anlatıyorum işte! Salt Chp mitingine katılanlardan söz etmiyorum, verilmeyen emeklinin/ ücretli çalışanın haklarıyla kurulan bir sistemde bolluk içinde yaşamını sürdüren yöneticilerinin artık gözler önünde olduğundan söz ediyorum! Bir zamanlar “iktidara” destek olanların ya çocukları büyüdü şimdi iş arıyor, ya bir üniversite bitirmiş yakını iş bulabilmek için gecesini gündüzüne katıyor, ya da geçinmesi için “hak ettiğin bu” denilerek verdikleri emekli aylığı temel gereksinmelerine yetmiyor! Pazarda, markette zorlandığını kanıksıyor! Ayrışma, “titreyip” kendine gelme de burada başlıyor!
Bir sessizlik büyür meydanlarda/ Adı konmamış kalabalıklar gibi…/ Görmezden gelinen her yüz/ Bir gün aynalara döner geri.-Kuru rakamlar düşerken ekranlara/ Doymamazlıklar değil yürekler üşür aslında/ O şiir söylenir o üşüme geçer dilimize/ “Yetmedi…” der bir çocuk/ “Biraz daha insan olmayı isterdim yaşayarak…”