Başlık bir şey ifade etmiyor; anlamsız gibi. Açıklayayım.

Ekim ayındayız. Ay sonunda, Atamızın, “En Büyük Eserim” dediği Cumhuriyeti kutlayacağız. Ama nasıl?

Cumhuriyet, siyasi gücün halk ve temsilcileri tarafından paylaşıldığı bir yönetim biçimidir.

Cumhuriyet, özellikle 1789 Fransız İhtilalinden sonra uygar ülkelerde yaygınlaşan, demokrasileri gelişmiş ülkelerde uygulanan bir devlet biçimi, ekonomik, toplumsal, siyasal ve kültürel bir dönüşümdür.  

Cumhuriyet yönetim ve egemenlik hakkının bir kişi veya aileye ait olmadığı, hükümet ya da devlet başkanının belli bir süre için, önceden belirlenmiş yetkilerle ve halk tarafından demokratik yöntemlerle seçildiği bir yönetim biçimidir.

Cumhuriyet, ulusun egemenliğini kendi elinde tuttuğu ve bunu belirli süreler için seçtiği milletvekilleri aracılığıyla kullandığı devlet biçimidir.

Cumhuriyet kişilerin de birey olarak bağımsızlaştığı ve özgürleştiği    halkın ' tebaa ya da köle' değil, eşit haklara sahip vatandaş, ya da yurttaş olduğu bir rejimdir.

İşte yüzüncü yılında böyle bir rejimi kutlamaya hazırlanırken, Cumhuriyeti yüz yıllık bir reklam arası diye niteleyenlerin etekleri, bir devrin sonu diye zil çalıyor.

Merak ediyorum, böyle bir günü anmak için;

• Okullarımız, üniversitelerimiz, akademilerimiz, şehir meclislerimiz, sivil toplum kuruluşlarımız, meclisimiz, elçiliklerimiz, bilim kuruluşlarımız, halkımız ne yapacak?





• Ulusal ve uluslararası toplantılar, paneller, seminerler, konferanslar yapılacak mı?





• Üniversiteler görevli birimler oluşturarak, her şehrimizde, her kasabada, cumhuriyeti, faziletlerini, gelecekte Cumhuriyetten beklentilerimizi anlatan konuşmalar, açık oturumlar vs. düzenleyecek mi?





• Çocukluğumuzda yaptığımız gibi fener alayları düzenleyerek marşlar eşliğinde şehirler inletilecek mi?





• Düzenlenen ulusal ve uluslararası toplantıların sonuç bildirgeleri kitaplaştırılarak bütün vatandaşlara ücretsiz dağıtılacak mı? Vs.

BEN NE YAPACAĞIM

Yarından itibaren, 29 Ekime kadar;

• Atatürk heykellerini/anıtlarını tanıtmaya, onların sadece bir bronz ve taş yığını olmadığını, her birinin içinde sayısız mesaj taşıdığını anlatmaya çalışacağım.





• Simgeleri yorumlayarak, görünenin içindeki görünmeyeni keşfetmeye çalışacağım.





• Bu arada anıtların çağrıştırdığı savaş meydanlarından anılar sunmaya çalışacağım.





• O anıların bizi davet ettiği masalara gidip, Atatürk’ün sevdiği şarkıları hatırlatmaya çalışacağım.





• Belki Atatürk’ün sunduğu, dünyada eşi olmayan Nutuk’tan alıntılar yapacağım.





• Ve en son Anıtkabir’e dönerek tüm ülkenin kalbinin gömülü olduğu MEZAR ODASINDA bu yazı dizisine son vereceğim.

Kuşkusuz bütün bunları yaparken, sayısız eksiğim, kusurum, yanlışım da olacak. Hepsi için şimdiden bağışlanmamı diliyorum. Ne yapayım, bu yaşta elimden ancak bunlar geliyor.

AMA BAŞLIKTA DEDİĞİM GİBİ;

• BEN HATIRLAMAYA ÇALIŞIYORUM VE KUTLAMAYA HAZIRIM.