Bir kilo kuşbaşı, bir kilo da kıyma rica ediyorum ama az yağlı olsun annem yaprak sarması yapacak da.

Tezgahın arkasındaki gencin gözleri faltaşı gibi açıldı.

Elindeki bıçağı düşürdü.

Neeee ? dedi. Şaşırmıştı.

Sanıyorum anlayamadı.

Ya da bana yakıştıramadı.

Yineledim.

Bir kilo kuşbaşı, bir kilo da az yağlı kıyma.

Annem yaprak saracak da.

Marketteki herkes bana döndü.

Bir sessizlik çökmüştü.

Sonra müthiş bir alkış.

Bana doğru gelip etrafımı çevirdiler.

Bazıları yapay zeka mıyım acaba diye bana dokunuyorlardı.

Tezgahtar etleri poşete koyup uzattı.

Orta yaşlı bir kadın yanıma gelip bir selfi yapalım mı? dedi.

Eti aramıza alıp gülümsedik.

Sonra markettekilerle toplu selfi yaptık.

Et poşetini yine ortamıza alıp gülümsedik.

Kendimi ünlü bir film yıldızı gibi hissettim.

Kasaya gelince kasadar kız saygıyla ayağa kalkıp elimi sıktı.

Onunla da bir selfi yaptık.

Et poşetini aramıza koyduk.

Kasa fişini bana imzalattı.

Hatıra diye saklayacak ve iki kilo et alan beni herkese anlatacakmış.

Dışarı çıkınca büyük bir kalabalık beni alkışlarla karşıladı.

Bir kız çocuğu bir demet çiçek verdi.

Market mi haber verdi acaba?

Belediye bandosu "Aman Adanalı"yı çalıyordu.

Kalabalık beni omuzlarına alıp gezdirmeye başladı.

Ara sıra hoplatıyorlardı.

N'olur n'olmaz deyip et poşetini sıkı sıkı göğsüme bastırmıştım.

Bu ara havai fişekler atılmaya başladı.

Sanki bir rüyadaydım.

Arkadan biri omuzumu dürttü.

Döndüm annemle göz göze geldim.

"Oğlum uyan mahluta çorbası yaptım sıcak sıcak iç, dün kasaptan yarım kilo kemik almıştım onun suyuyla yaptım" dedi.

Aydın Sihay