Onlarca, yüzlerce kez denedim ama instagram 'a bir türlü giremiyordum.
Kalbim deliler gibi atıyordu.
Ellerim titriyor, soğuk terler döküyordum.
Başım dönmeye başlamıştı.
Bir sandalyeye yığılıp kaldım.
Tansiyonum dolar gibi fırlamıştı
Dolaptan bir limon alıp yedim.
2041 yakın arkadaşımı artık göremeyecek miydim?
Onlarla konuşamıyacak mıydım?
Onların yemek, deniz , tatil fotoğraflarını göremiyecek miydim?
Onları çok özleyecektim.
Nerelere gideyim başımı nerelere vurayım.
Tanrım ne günah işledim ki bana bu cezayı verdin diye ağlamaya başladım.
Hem de zırıl zırıl ağlıyordum.
Kalktım bir kadeh rakı koydum.
Müslüm'in en acılı şarkısını açtım.
Bir daha gireyim dedim yine giremedim.
Hayatın anlamı kalmamıştı artık benim için.
Elimde kadeh balkona çıktım.
Başımı yıldızlara kaldırdım gözüm den yaşlar akarken öyle bir ah çektim ki..
Mahalledeki bütün evlerin pencereleri açıldı, pencerelere üşüştü komşular.
Hayrola komşu elektrik faturası çok mu fazla geldi diyen oldu, brokolilin fiyatına mı şaşırdın diyen oldu.
Ama hiçbiri derdimi anlayamadı.
Gözümü bir hastanenin acil servisinde açtığımda sabah olmak üzereydi.
Kolumda serum takılıydı.
Gözüm açılmıştı ama instagram hâlâ açılmamıştı.
Şu an ambulansdayım.
Hemşireye sordum nereye?
Ruh ve Sinir Hastalıkları hastanesine gidiyormuşuz.
Aydın Sihay
