Hiç çalışmadan, hiçbir şey üretmeden lüks bir hayat yaşayan bu düzenbazlar, düzenlerinin bozulacağını hissettiklerinde, o düzene çomak sokacak dürüst, namuslu insanları akıl almaz metotlarla ortadan kaldırmakta tereddüt etmezler.
Piskopos John Hooper…1495-1555 yıllar arasında İngiltere’de yaşamış. Kendisine bağlı kiliselerdeki papazların din bilgisini ölçmeye kalktığında büyük bir hayal kırıklığına uğramış. Çünkü en temel dini bilgilerden bile yoksun bu tüccar papazlar, cahil halkı yalan yanlış sözlerle kandırıyor ve yanlış yollara sürüklüyormuş.
Artık deşifre olan papazlar, kurdukları soygun düzeninin bozulacağını anlayınca, Hooper’ı hedef tahtasına koymuşlar. Her yerde yaydıkları dedikodu ve iftiralarla onun sapkın ve dinsiz biri olduğunu ağababalarına bildirmişler.
Aynı topun kumaşından üretilmiş ağababaları da iş derinleşirse ucunu kendilerine dokunacağını bildikleri için, uydurma bir mahkemeyle Hooper’ı ölüme mahkum etmişler ve 9 Şubat 1555 günü yakarak ortadan kaldırmışlar.
Bugün Gloucester’da, kentinde St. Mary’s Meydanı’nda adına dikilmiş bir anıt var. Tıpkı İtalya’da Çiçekler Meydanında Giardino Bruno’nun yakıldığı yerde adına dikilen anıt gibi.
Dogmatizmin, daha da açıkçası yobazlığın kendini ve kurduğu düzeni korumak için başvurduğu tek çözüm aydınlık kafaları yok etmek, hem de yakarak.
Elbette vahşet ne kadar korkunç olursa, o kadar caydırıcı olur. Ama onurunu hayatından daha çok önemseyenler, gelecek nesiller uğruna kendilerini feda etmekten çekinmiyorlar.
Gelecek nesiller de, hiç de kendilerine ait olmayan günahları hiç olmazsa af dileyerek yıllar sonra da olsa, teşekkür edebilmek için anıtlarını dikiyor.
İade-i itibar iyi de, itibarlı insanları en verimli çağında yok etmek neyin nesi?
SONRA DA GERİYE KENDİ İTİBAR ANLAYIŞLARI KALIYOR.