Kitaplarımdan birinin adı “Kendimi Yontarken.” Kapak resmi Bobbie Carlyle’in“Self MadeMan” heykeli.
Kitaba neden bu ismi verdim, ne demek istedim? Fikir jimnastiğine Goethe’nin bir sözüyle başlayayım: “Yaşamak, kendi kendini adam etmektir. Zeka ve bilgini kullanarak etinden kemiğinden kendi heykelini yapmaktır. İnsan yaşamı boyunca, kendi heykelini yontar.”
MikelAnj da, “Her mermer blokunda bir Venüs heykeli yatar. Gerçek sanatçı o Venüs’ü bulup çıkaran kişidir,” der.
Sanatçı değilim ama kendimi o taş yığınının içinden çıkarıp insan olabilmek için ömür boyu mücadele ettim. O mücadele hala devam ediyor ve içinden çıkmaya çalıştığım o kütleden ne kadar kurtuldum bilemiyorum. Hala yontmaya devam ettiğime, hala yontulacak yerlerim olduğuna göre kurtulmam mümkün olmamış.
Ham taşımı yontup, kendi bedensel ve ruhsal gelişimimi tamamlayarak, kendi dışımda yer alan tüm fazlalıklarımdan kurtulmak için çalışıyorum.Belki Zeus da, “Kendini yontmayı unutma,” derkeninsanın etrafına örülü duvarları ve engelleri ancak kendinin aşabileceğini söylemek istemiştir.
İnsan kendini yontup, kendini şekillendirebilir ve kendisi olabilir mi? Elbette, ”Evet.” Kendisini yontup, kendisini şekillendirip kendisi olamayan insanı, mutlaka bir başkası, bir başka güç yontup, şekillendirip insan şekline sokacaktır. Ama o şekil kendisi olamayacaktır.
Niçin yontup duruyorsun, ne arıyorsun diye sorunlara, kısacık bir cevap: Belki de kendi karakterimi ve kişiliğimi bulup, beni çevreleyen kaya blokundan kurtulursam gerçekten kendim ve özgür bir insan olacağım.
