Geçmişte "Bölge Hastanesi" olarak nitelendirilen sonra isim değişikliğine uğrayan Adana SSK ( yeni ismi ile Seyhan Devlet) Hastanesi'nde uzun yıllar Başhekim Sekreteri olarak başarılı çalışmalara imza attı. O görevde bulunduğu sürece biz gazetecilerin kahrını da çok çekti Ayten Ekinci. Kısa süre önce 40 yılı aşkın bir dönemde ter döktüğü kuruma ve kurumdaki mesai arkadaşlarına veda ederek emekli oldu.

***

Ayten Ekinci, kurum çalışanlarının yanı sıra, gazetecilere yakınlığıyla da tanınıyordu. Yüreği insan sevgisiyle dolup taşan bir yapıya sahipti. Oturduğu koltuğun hakkını fazlasıyla veriyordu. Kapıdan içeri girene yer gösterir çay ikramında bulunuyordu.

- Görevini yapan gazeteciye saygımız sonsuz -

Medya mensupları ile Başhekimlik arasında "köprü" işlevi görüyordu. Ayten Ekinci, Adana medyasında kibar, nezaketli, dürüst ve ilkeli duruşuyla isim yapmıştı. Gazetecilerin randevu taleplerini Başhekime iletip olumlu sonuç aldıktan sonra telefonla dönüş yapıyordu. Haber peşinden koşan gazetecileri güler yüzle karşılar çay ikram eder, bekletmeden Başhekim Makam Odası'na alıyordu. 

***

Gazetecilerin görüşme talebine mazeret belirterek olumsuz yanıt verdiğine tanık olmadım. Bir sohbetinde, "İşini doğru yapan ilkeli ve dürüst gazeteciye saygımız sonsuz. Bu kapıdan içeri giren herkese adil davranırım. Oturması için yer gösterir, çay ikram ederim, niçin geldiğini sorar Başhekim Bey ile görüşmesini sağlarım. Bunun için maaş alıyorum. Gazeteciler kamu görevi yapıyor. Zamanla yarışıyorlar. Bekletilmeye gelmez. Gazeteci için haber kutsaldır. Bana göre ayrıcalığı olması gerekir. Ben bekletmem, bekleteni de sevmem". dediğini anımsıyorum.

- İşine aşık bir insan olmanın gururunu yaşıyordu -

Sadece gazetecilere değil, Başhekimliğe yolu düşen her hasta, hasta yakını, refakatçi ve Başhekim konuklarına aynı hassasiyeti gösteriyordu. İşine sevdalı bir insan olmanın haklı gururunu yaşıyordu. Liyakata büyük özen gösteriyordu. Doktor, hemşire yardımcı sağlık personeli ile iyi bir hukuku vardı. İdari kadro ile barışık bir profil çiziyordu. Kimsenin kalbini kırdığı söylenemez. 

***

Yıl olarak anımsayamadım, Başhekimlik koltuğunda Op. Dr. Mustafa Ünal oturuyordu. Randevu saatim gelmiş hatta geçmişti. Ayten Ekinci, çay söylüyor, ardından kahve ikram ediyor, konuşmasını uzatarak sürdürüyordu. Öte yandan zaman su gibi akıp geçiyordu. Birara, "Başhekim Bey makamında yok sanırım" dedim. Gülerek şu karşılığı verdi: illahi Düzgün Bey, yerinde. Ama özel bir konukla görüşmesi biraz uzun sürdü. Biz kahvemizi yudumlayalım. Dahili hattan haber verdim" dedi. Oysa Başhekim, acil gelen bir hastayı ameliyat ediyordu o saatte. Neyse ki ; sonra da olan biteni anlattı.

***

Dedi ki, "Ben işimi çok seviyorum. Siz de işinizi sevdiğinizi biliyorum. Sürekli saatte bakıyorsunuz. Sabrınızın tükendiğini farkındayım. Kusura bakmayın Başhekim ameliyatta" Geleceğinizi söylemişti. Beklemenizi istedi". Ayten Ekinci, gösterdiğim sabır için teşekkür etmeyi ihmal etmedi. 

***

Ayten Ekinci oldukça farklı bir yapıya sahipti. Kurum dışından da çok seveni vardı. Sürekli takdir görüyordu. 

***

Ayten Ekinci Hanımefendi'ye veda töreninde çalışma arkadaşlarının kendisine gösterdiği duyarlılık dillere destan oldu dersek, abartmış olmayız sanırım. 

Uzun yıllar sekreterlik koltuğunda oturdu. Yanlış anımsamıyorsam 5 Başhekim ile birlikte görev yaptı. Özellikle Merhum Dr. Celal Arabacıoğlu, Op. Dr. Mustafa Ünaldı ile uzun yıllar çalıştı. 

Görevini aksatan bir çalışan olsaydı, o koltukta yıllarca kalamazdı. Alın teri döktü itibar kazandı hem sevildi hem de sayıldı. 

- Her sabah işe ilk günkü heyecanla gittim - 

Ayten Ekinci, hastanedeki mesai arkadaşlarının onuruna düzenlediği veda yemeğinde konuşurken bakınız ne demiş:

"20’li yaşlarımda başlayan bu güzel yolculukta, her sabah işe gitmek için ilk günkü heyecanla kalktım.

Her selam, her gülüş, her küçük destek… Hepsi kalbimde birikti, bana güç verdi, beni ben yaptı.

- Geriye dönüp baktığımda, insanları hatırlıyorum-

Şimdi emeklilik zamanı geldiğinde, geriye dönüp baktığımda, en çok insanları hatırlıyorum.

Birlikte çalıştığım, bir anımı, bir sohbetimi, bir tebessümümü paylaştığım herkes…

İyi ki vardınız, iyi ki yoluma dokundunuz.

***

Bugün beni unutmayan, güzel düşünceleri ve sürprizleriyle bu anı daha da anlamlı kılan dostlarıma da ayrıca teşekkür ediyorum.

Sizlerin sevgisiyle bugün kendimi çok özel, çok değerli hissettim.

***

Kalbimin en içten yeriyle…

Teşekkür ederim.

İyi ki tanıdım sizi, iyi ki yollarımız kesişti".

***

Ayten Ekinci gerçekten harika bir insan idi. Kendisini uğurlayanlar en az Ayten Ekinci kadar heyecanlı olduğu rahatlıkla söylenebilir. 

***

Ayten Ekinci artık emekli. Ama güzide kurumda görev yaptığı sürece çok kıymetli dostlar kazandı. İkinci bahara hoş geldiniz. Bundan sonraki yaşamınızın mutlu ve huzurlu geçmesini diliyorum. Umarım yılların yorgunluğunu kısa sürede üzerinizden atarsınız. Nitekim daha huzurlu günler sizi bekliyor. 

***

Unutmayınız; biz gazeteciler için de kıymetliydiniz. Hep öyle kalacaksınız.