Nenemin evinin kapısı da böyle mavi boyalıydı.
Tahta bir kapıydı.
Kilidin üstündeki bir delikten dışarı sarkan ipi çektiğinizde kapı açılrdı.
O günlerde insanlar henüz bozulmamışlardı.
Birbirlerine güvenirlerdi.
Kapıyı çalmanıza gerek yoktu.
İpi çeker içeri girerdiniz.
Nenem sizi güler yüzüyle karşılardı.
Aşağıdaki odada yoksa eğer bastıkça gıcırdayan tahta merdivenden yukarı çıkardınız.
Pencerenin önündeki sedirde oturmuş mangal ateşinde kaynattığı kahvesini içerken bulurdunuz.
Nenemi anımsadım bu mavi kapıyı görünce.
Aydın Sihay
Tepebağ / Adana
