Tarih, 31 Ağustos 1922. Zaferin bir gün sonrasında, Atatürk, muharebe meydanını geziyordu. Berberçamı denilen mevkide, bir top mermisinin açtığı çukura gömülmüş Türk ve Yunan askerlerinin cesetleri arasında, toprağın üstünde sancağı dimdik tutmakta olan bir erin havadaki katılaşmış kolunu görünce, olağanüstü etkilendi. Savaşın kartalı, barışın güvercininin gözleri doldu ve “Çocuk burada ne işin vardı,” diye seslendi.
Yerde bir de Yunan bayrağı duruyordu. Yanındakilere, “Bayrağı oradan alıp kaldırın, O bir Milletin şerefidir,” dedi. İnsandı her şeyden önce. Savaşta da barışta da. İşte o yüzden ömrü savaş meydanlarında geçmiş eşsiz komutan, “Yurtta sulh, cihanda sulh,” demişti.
Daha sonra o havada asılı vaziyette, sancağı elinden bırakmadan şehit olan askerin kimliğinin araştırılmasını istedi, ama askerin üzerinde künyesi yoktu.
Savaş sonrasında burada bir anıt yapılmasını istedi. Anıta o erin adının verilmesini istiyordu. Ama erin kimliğine bir türlü ulaşılamadı. Çağın dehası da anıta kendisi isim koydu: “Meçhul Asker.” Anıtta o erin bayrak tutan elinin işlenmesini istedi. “Ölsek de, bayrağı yere düşürmeyiz,” mesajını vermek istiyordu, dosta, düşmana.
Mustafa Kemal Atatürk, Zafer Tepe üzerinde, 2 yıl sonra anıtın temelini eşiyle birlikte attı. Mimar Arif Hikmet Koyunoğlu ve Taşçı Kadir Usta da anıtı, 1927 yılında tamamladı.
Anıtın temelini atarken yaptığı konuşmada, dedi ki,“Hiç şüphe etmemelidir ki, yeni Türk Devleti’nin temeli burada atıldı. Ebedi hayatı burada taçlandırıldı, bu sahada, bu semada dolaşan şehit ruhları devletimizin ebedi muhafızlarıdır.
Burada temelini attığımız Şehit Asker Anıtı işte o ruhları, o ruhlarla beraber Gazi arkadaşlarını, fedakâr ve kahraman Türk milletini temsil etmektedir. Bu Anıt Türk Vatanına göz dikenlere, Türk’ün 30 Ağustos günündeki ateşini, süngüsünü, savletini, kudret ve iradesindeki şiddeti hatırlatacaktır.”
Sonra döndü gençlere ve gelecekle ilgili güvenini anlattı: “Gençler! Geleceğe güvenimizi güçlendiren ve sürdüren sizsiniz. Siz, almakta olduğunuz eğitimle, bilgi ile, insanlıkta üstünlüğün, yurt sevgisinin, düşünce özgürlüğünün en değerli örneği olacaksınız. Ey yükselen yeni nesil; Cumhuriyeti biz kurduk, O'nu yükseltecek ve yaşatacak sizlersiniz.”
Bakınız, Faruk Nafiz Çamlıbel nasıl anlatıyor, o zaferi ve o zaferin kahramanlarını:
Yaşamaz ölümü göze almayan,
Zafer göz yummadan koşar da gider.
Bayrağa kanının alı çalmayan,
Gözyaşı boşana boşana gider.
Kazanmak istersen sen de zaferi,
Gürleyen sesinle doldur gökleri.
Zafer dedikleri kahraman peri,
Susandan kaçar da coşana gider.
Bu yolda herkes bir, ey delikanlı!
Diriler şerefli, ölüler şanlı.
Yurt için dövüşen başı dumanlı,
Her zaman bu şandan, o şana gider.---------
• NE MUTLU TÜRKÜM, DİYENE!
• NE MUTLU, VATANI KORUMAK İÇİN DAMARLARINDA O ASİL KANI TAŞIYANLARA!
