Dört muhalif televizyona yedi ayrı para ve kapatma cezaları verildi. Amaç, halk gerçekleri değil, istenilenleri öğrensin. Bu cezalar televizyonların lisans iptalinden önceki son adımmış. Yani o televizyonlar tamamen kapatılacak. Çare mi? Değil tabi. Konuyu biraz açalım.
Eskiden Faşizm ne kolaydı. Sabahın köründe bir grup askerle radyoevini basıyor, orada kendiniz konuşmaya başlıyor; sonra bütün gazeteleri kapatıp, kendi ceridenizi gazete diye yayınlıyordunuz. Halk bir anda sağır, kör, dilsiz oluyor, artık dünyayı sadece sizin gözünüzden görüyor, ne söylerseniz inanıyordu.
Şimdi öyle mi? Hangi medya araçlarını yasaklayacaksınız? Ne yaparsanız yapın, bütün dünya gerçekleri anında öğrenip, suratınıza çarpıyor. Mesela “Saraçhane’de Sokak Savaşı” diye beş dakikalık bir video gösteriyorsunuz, hemen anında, “Hop, arkadaş onlar Gürcistan’dan alınmış görüntüler,” diyorlar. Rezil oluyorsunuz. (Ya da olmuyorsunuz.)
Bir Bakan, Uluslararası Basın Kuruluşlarını Bilgilendirme Toplantısı yapıyor. Konuşması bitince, soru falan almadan hemen, ”Eyvallah,” deyip kendi toplantısını terk ediyor. Bilgilenen (!) basın mensupları da birbirlerine, “Eyvallah,” dedikten sonra ayrılıyorlar. Ama aynı gün toplanan, Avrupa Konseyi Yerel ve Bölgesel Yönetimler Kongresi, düzenlediği acil oturumda kabul ettiği bildiride, Türkiye'ye çağrıda bulunarak, muhalefet partilerinden seçilmiş belediye başkanlarına yönelik yürütülen yargı süreçleri ve tutuklamalara son verilmesi gerektiğini ve bu uygulamaların, Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı’na aykırı olduğunu bunun demokratik değerlerle çeliştiğini vurguluyor.
Bu durumda kolay mı faşistlerin işi? Üstelik buna, ”a futile and stupid gesture” diyorlar. Ne demekse.
Eskiden bu işler hem kolay hem de karlı bir işmiş. Hatta “savaş ticareti,” diye bir de kavram varmış. Mesela herkesin çok iyi bildiği Rothschild ailesi ve ailenin Natan ismindeki oğlu… Waterloo Savaşının son günleri. Ama savaşı kimin kazandığını bilen yok. Çok geniş istihbarat ağına sahip olan Rothschild ailesi hariç.
Ailenin yetenekli çocuğu, Natan yağmurlu bir gün, sırılsıklam, koşarak Londra borsasına geliyor. Güya kimseye duyurmadan elindeki hisseleri çok düşük bir fiyata satmaya başlıyor. Bunu duyan diğer hisse sahipleri de iflas etmemek için ellerindeki bütün senetleri ölü fiyatına satıyor ve iflas ediyor. Çünkü savaşı Napolyon kaybetmiş, İngilizler kazanmış ve Natan satar gibi yaptığı hisse senetlerini yok fiyatına kendi adamlarına toplatıyor ve bir gecede inanılmaz paralar kazanıyor.
Natan bundan sonra, İspanya'da bulunan İngiliz Ordusu'nu finanse etmeye başlıyor, bir yandan da Fransa'dan altın taşıyor ve bu başarısı Nathen’a "İngiliz Hazinesinin Temsilcisi" unvanını kazandırıyor. Bu sayede Rothschild Ailesi üyeleri baron unvanıyla, İngiliz meclisine giriyor. Savaşın sonunda ise Rothschild Ailesi Fransa'ya borç vermeye başlıyor.
İşte böyle Dostlar, Medya olmayınca dünyadan haberimiz olmuyor ve savaş vampirleri hükumete bile sızıp bizi yönetiyorlar. Ama bu devirde artık işleri zor. Sayısı az da olsa özgür medyamız var ve hep olacak.
ÖYLEYSE YAPILAN İŞ,
