Nicole…Fransız ve Hıristiyan olarak Fransa’da doğdu, Türk ve Müslüman olarak Türkiye’de öldü. Ahmet Taner Kışlalı, genç, yakışıklı, bilgili, kültürlü ve sevmeyi bilen bir adam.
Paris’te tanıştılar. Sevdiler birbirlerini. Nicole her şeyi bırakıp Türkiye’ye geldi. Önce Türk, sonra Müslüman oldu. Memur oldu; çalıştı; hayatını kazanmak, eşine destek olmak için. Sanki ihtiyacı varmış gibi.
Eşi Kültür Bakanı. 86 metrekarelik bir evde oturdular. Gık demedi, fazlasını istemedi. Ahmet’i yetiyordu ona. Daha büyük bir dünyaya ne gerek vardı ki? Apartmanın merdivenlerini temizledi elleriyle. Severek. Ve o kültürü, o felsefeyi kavrayamayanları şaşırtarak.
Ölüm tehditleri alıyordu Ahmet, yobazlardan. Kalkıyordu her sabah erkenden ve eşinin arabasını kontrol ediyor, altında bomba arıyordu arabanın. Motorunu çalıştırıyordu. “Bomba varsa Ahmet ölmesin, ben öleyim,” diye.
Bir yandan çocuklarının eğitimi için koştururken, diğer yandan da hastanelerde çalışıyordu gönüllü olarak, hastalara moral, şifa sevgi vermek için. Türkleri, Türkiye’yi, Türk insanını temsil etti dünyanın dört yanında, onuruyla ve gurur duyarak.
Türk’ten daha Türk, Müslüman’dan daha Müslümandı Duaları, İstiklal Marşı’nı ve tüm askeri marşları ezbere biliyordu.
Ve yıl, 1995. Hiçbir uyarı yapılmadan düz yola, özensiz olarak dökülmüş mıcır. Sonra cinayet gibi bir kaza ve o güzel insan hayatını kaybetti. Gözünden sakındığı, her zaman destek olduğu sevgili eşi de ondan 4 sene sonra hepimizin bildiği şekilde öldürüldü.
HEP AKLIMA TAKILMIŞTIR…ACABA;
YOKSA…
