Her yıl olduğu gibi bu yıl da aşağıda gördüğünüz belge uzun bir azarlama konuşmasından sonra annem tarafından bana takdim edildi.
Büyük bir mahcubiyetle aldım.
Yine de teşekkürler anne.
Ne zaman bir sınava girsem nenem aklıma gelir.
Aslında her zaman aklımdadır.
Bir sınava girmeden önce neneme koşar "nene bu sınavda iyi not alacak mıyım?" bir baksana derdim.
O da tesbihini eline alır imamesinden havada tutup
dualar okuyup,
"Aydın iyi not alacaksa kıbleye doğru sallansın" derdi.
Kalbim küt küt atarken tesbih hafifçe sallanırdı.
Sevinçle sınava koşardım.
Ve çoğu kez başarısız olurdum.
Sanırım nenem beni gaza getirmek için tesbihi sallıyordu.
Ya da yeteri kadar dua etmiyordu.
Veya ben nasıl olsa tesbih kuzeye doğru sallandı diye sınavı pek ciddiye almıyordum.
Sanırım inancım yeterli gelmiyordu.
Birgün "nene sen yanlış dua mı okuyorsun?" demiştim.
Tesbih uygulaması etkili olmayınca bu kez nenem sınav öncesi okunup üflenmiş pirinç tanesi yutturmaya başladı.
Bir kaç kez yuttuktan sonra "nene sen bu pirinçleri biriktirip kurufasulyenin yanına pilav yapsan daha memnun olurum" demiştim de bi güzel gülmüştü.
Çıkan sonuç şu: Öyle dualarla falan bu işler olmuyor.
Aydın Sihay
