Dünkü anma aklımdaydı, ancak aynı saatlerde haberini yaptığım konuyla ilgili randevum olduğu için ne yazık ki anma törenine katılamadım.
Adana’da hava sıcaklıkları neredeyse 50 dereceleri göstermesine rağmen Orhan Demirdal’ı seven aile fertleri ve dostları Asri Mezarlık’ta merhumun mezarı başında yerlerini aldılar.
Demirdal ailesi Orhan, İlhan ve Remzi Demirdal’ın acılarını hep yüreklerinde hissettiler.
Demirdal ailesinin acılarını anlamaya, hissetmeye çalışmak gerçekten zordur.
Kardeş acısı hiçbirşeye benzemez…
Ne yazarsanız yazın, ne söylerseniz söyleyin acılarını dindiremezsiniz…
Kardeş, ağabey acısını yaşayan daha iyi bilir…
Benim de ağabeyim yakın zamanda vefat ettiği için kardeş acısının ne olduğunu gayet iyi bilirim. Allah hiç kimseye bu acıları yaşatmasın.
Aylar da geçse, yıllar da geçse ağabey kardeş acısını dindiremiyorsunuz…
Aylar, yıllar geçiyor ancak acılar halen taptaze duruyor…
Turan Demirdal ağabey ve ailenin diğer fertleri ebediyete intikal etmiş canları için hep üzülecekler. Üzüntüleri hiç bitmeyecek.
Bizlere bir tek söz söylemek düşer, o da Allah sabırlar versin..
