Yaşananları çözümlemekte zorlanıyor musunuz benim gibi? Dün söylenenler “bir anda” nasıl ters/ yüz oluyor, diye düşünmüyor musunuz? Düşünsenize; her fırsatta size söz söyleyenler, yaşam alanlarınızı daraltmak için çaba harcayanlar, yanlarında yeriniz olmadığını haykıranlar, sizinle görüşenleri “illet/ zillet” diye suçlayanların “bir anda” değişmesine, bambaşka bir söylem içinde olmasına şaşırmıyor musunuz? Yan yana gelmeyi bırakın, arkasından ağıza alınmayacak “sözlerin” daha yankıları bellekte; unutmayın!

Bunlar ne “normal bir yurttaş”, ne de sözleri kolayca unutulacak isimler. Yaşamın her evresine damga vuran, toplumu yönlendiren, dediklerini eyleme dönüştürecek güce sahip kişiler bunlar. Daha söz ağızlarından çıktığında eyleme dönüştürecek güçleri de var! Dedikleri, buluştukları, yaptıkları her şey yurttaşın gözlerinin önüne geliyor; yurttaş merak da ediyor, dediklerini öykünüyor! Hangi renk kumaşı yeğlediğini, hangi yemeği sevdiğini, hangi şarkıyı dinlerken eşlik ettiğini sorup öğreniyor! Normal bir yurttaş gibi yanlış yapmaya, aldatılmaya, eksik konuşmaya, bilinmedik biçimde yönlendirmeye, dün dediklerini umursamama gibi bir hakları yok! Yönetimlerini, kurullarını toplayıp “yol çizelgesi” oluşturmak, o çizelgenin dışına çıkmamak/ ödün vermemek, geçmişte dedikleriyle tutarlı olmak zorundalar!

***

Pkk, ilk eylemini kırkbir yıl önce, ağustos ayında Siirt’in Eruh ile Hakkari’nin Şemdinli ilçelerinde yapmış! O günden verildi dek ne canlar verildi, ne kanlar döküldü, ne yurttaşların boğazından kısarak ödedikleri vergilerden harcamalar yapıldı! O zaman Başbakan Turgut Özal’dı. Özal’ın "1984 Eruh Şemdinli baskınını bile bile Bodrum'a gittim. Bakanlar Kurulu'nu toplasaydım terör örgütünü toplamış olurdum, üç beş çapulcunun ayaklanması" sözlerini unutanlar yeniden anımsamalı! Bugün gelinen noktada yurtdışına da taştılar! O günden bu yana büyümelerine, o günden bu yana binlerce cana kıyılmasına “kimler” neden olduysa/ kimler büyüttüyse/ kimler şımarttıysa/ kimler ödün verdiyse, kimler insanların yaşamına “terör” denilin yıldırıcılığı etkileyici kıldıysa lanet olsun!

Küçük bir engeli yıkıp gelen selin önüne daha güçlü “engeller” yapmaya zaman yok muydu sanki, bugüne değin? Kırkbir yıl geçmiş aradan; bunun yarısından çoğu bugünün “iktidarın…” Kaç ocak tutuştu, kaç ocakta “acı bal, yokuş yol” eylendi, kaç ocakta kadınlar eşsiz/ çocuklar babasız bırakıldı, kaç ocakta günler karadı? Şu an bir şeyler yapmak için kıpraşanları onun için sorguluyorum!

***

Madem böyle bir olasılık vardı, dünyada örneklerinden de söz ediliyordu; mecliste bulunmaları neden engellendi, neden apar topar tutuklandılar, neden meclis çatısı altında konuşulup “yol haritası” oluşturulmadı, neden dinlemek isteyenlerin üzerine gidildi, neden konuşmalarına “izin” verilmedi, neden hep “aba altından” sopa göstermek yeğlendi, neden apaçık konuşulmadı? 

Bugün olanlara tepki göstermek değil amacım, “canlar katledilirken” neden bu denli geç kalındığını soruyorum! Bir sonuca doğru gidilirken, şu an bile açık biçimde “hangi bedeller” ödeneceği açıklanmıyor! Bu topraklarda “barış” içerisinde, “kardeşlik” duygularıyla yaşamanın önüne hangi engellerin konulacağını şu an bilen yok! Koşullar daha da ağırlaşacak mı, yoksa yıllardır özlenen “yaşam alanları” insanlara kazandırılacak mı; bir şeyler gizlenmiyorsa, hiçbir şey bilmiyorlar!

***

Bu süreçte en çok, “medyada” kendilerince isim yapmış isimlere de iki çift söz etmesem olmayacak: Dem Partililer bu yurdun yasaları çerçevesinde kurulmuş, mecliste sözü olan, arkasında yadsınamayacak denli seçmen kitlesi bulunan bir partidir! Şu ana değin birçok konuda isimleri geçmesine, koca genel/ yerel seçimler yaşanmasına karşın ne gazete sayfalarınızda yer verdiniz, ne de ekranlara taşıdınız! Biri vardı anımsayın, “bu ekranda yer vermem” diyordu!

İki gün önce ben dört kanalda gördüm Dem Parti vekillerini; başkasında var mıydı bilmiyorum! Elbette görüleceklerdi, ama salt bugün değil, öncesinde de! Onlar için değil, destekleyen seçmen için! İşte asıl beni karabasanlara iten konu da bu: bir anda dönüşler, sabahtan akşama değişen davranışlar hoş değil! Yaşamın hiçbir döneminde, hiçbir topluluğa yarar getirmesini bir yana bırakın, toplumlara “salgın” boyutunda zarar vermiştir! Bunu da bilelim; saydam olalım!