John Francis Bongiovi, ya da bilinen adıyla Jon Bon Jovi, Amerikalı şarkıcı, söz yazarı, oyuncu ve kurucusu olduğu kendi adını taşıyan rock müzik grubunun solisti. Bir sanatçı yani. Aynı zamanda sanatçı kişiliğini ruhunda taşıyan, dünyaya ve insanlara karşı duyarlı, sahip olduğu serveti o insanlara borçlu olduğunu bilen, o borcu kendisine “Öde,” diyen bir vicdana sahip ve o vicdanı dinleyen bir İNSAN.
“The Jon Bon Jovi Soul Foundation” adlı bir vakıf kurdu. Amacı, yoksullara maddi destek sağlamak. Vakfın bünyesinde “JBJ Soul Kitchen” adıyla iki restoran açtı. Yoksul insanları doyurmaya çalışıyor. İstiyor ki, hiç olmazsa bu kadarcık bir hizmetiyle dünyanın yaşanır bir yer olmasına katkısı olsun ve hayattan ümidini kesmiş insanları hayata bağlasın.
Jon, bu restoranlarda her gün üç öğün sıcak yemek çıkarıyor ve müşterilerden tek kuruş para kabul etmiyor.
Jon, ilk Soul Kitchen restoranını, 2011'de New Jersey'nin Red Bank adlı bölgesinde açmış. 2012'de de Sandy kasırgasında, Toms River bölgesinde evsiz kalan binlerce kişiye de destek olabilmek için ikinci JBJ Soul Food restoranını açmış.
Vakıf aynı zamanda yoksullara maddi destek de sağlıyor.
Soul Kitchen restoranlarında sadece evsizler ve yardıma muhtaçlar yemek yemiyor. Restoranlar, tüm halka açık İsteyen maddi bağış da yapabiliyor, ya da gönüllü olarak mutfakta çalışarak hizmet edebiliyor.
Jon da zaman zaman restoranlarda garson olarak servis yapıyor.
Restoranda kullanılan ürünlerin tamamı Jon Bon Jovi ve Vakfı tarafından finanse edilen çiftliklerde üretiliyor.
Okurken gözlerim doluyor. Bir yandan da düşünüyorum. Bizde de aynı hizmeti, değişik konseptte belediyeler yapıyor. Büyük bir hizmet. Daha da artmalı ve yaygın hale gelmeli.
AMA
Acaba bu ülkeden bir Jon Bon Jovi çıkmaz mı? Binlerce zenginimiz ve vakfımız var. Hiç birisi Amerikalı bir Rock şarkıcısının becerdiğini, beceremez mi? İhtiyaçlarının çok üstünde kazanan ve bugün servetlerinin torunlarının ardından gelecek nesillere bile yetecek zenginler tanıyoruz. Böyle bir teşebbüsle, hiç olmazsa ülkenin gelecekten ümit kesen nesillerine moral verip, “İnanıyorum bu ülkede iyi insanlar da var. Ben yalnız değilmişim meğer,” dedirtmez mi?
Vazgeçtim büyük zenginlerden, holdinglerden. Onların kafaları daha ne kadar parayı, nasıl kazanacaklarını düşünmekle meşgul. Ama tek başına bu işi başaramayacak üç-beş orta boy zengin bir araya gelerek bu işi yapamazlar mı?
Elbette gönlümüz bunların hiç birine gerek bırakmayan bir ülke, vatandaşlarına hizmet etmek için tüm herkesin gözü önünde namusu ve şerefi üzerine yemin eden devlet adamlarını arıyor ama…
