Seferberlik ilan edildi, Ömer de tüm vatanseverler gibi, tüm Mehmetcikler gibi cepheye koştu. Gözünü kıpmadan. O gözünü kırpmamıştı ama onun gidişinden sonra gözüne uyku girmeyen biri vardı: Pembegül… Nişanlısı.
Nereye dedilerse koştu Ömer. Çanakkale’den Sina’ya; Sakarya’dan Afyon’a; Kurtuluş Savaşın’da İnönü’ye. Hep mangasının başında, hep en öndeydi. Her girdiği savaşta birkaç yara aldı. İyileşti, yine cepheye koştu.
Gaziydi Ömer ama yağız teni yanmış gibiydi. Belki de Sina çöllerinin etkisi. O Yanık Ömer’di artık. Kaç yarası vardı bilinmez.
Savaş bitti. Başında gazilik tacı, göğsünde İstiklal Madalyasıyla köyüne döndüğünde 28 yaşındaydı. Atının üstünde girdi, köy meydanına. Köyde bayram vardı adeta. Ama en mutlusu da Pembegül’dü. Aylarca, yıllarca haber alamadığı nişanlısı, Ömer’i dönmüştü. Hem de sapasağlam. Uzaktan seyretti onu, kirpiklerinden sızan damlalarla.
Sordular, Ömer’e savaşı, savaşta neler yaptığını. AnlatmadıÖmer, anlatamadı. Anlatacak bir şeyi yoktu ki. Vatan onu göreve çağırmış, o da koşarak gitmiş, görevi bitince de dönmüştü. Gururluydu sadece çünkü vatan kurtulmuştu.
Her hikaye kötü bitecek değil ya. Evlendiler Ömer’le Pembegül davul zurnalarla ve mutlu oldular, mutlu yaşadılar. Hak ettikleri gibi.
Uzatmaya ne gerek var var? Bakın şarkı ne de güzel anlatıyor bütün hikayeyi:
Yanık Ömer, her savaştan bir yara taşıyor.
Yanık Ömer, yiğit Ömer övünmeden yaşıyor.
Kurtuluş savaşında, yirmi sekiz yaşında,
Mangasının başında, taşıyor.
Yanık Ömer, yiğit Ömer siperleri aşıyor.
Savaş biter, Yanık Ömer köye döner;
Bütün köylü bayram eder.
Yanık Ömer kutlanır,
Nişanlısı mutlulanır.
Hey, Yanık Ömer attan iner,
Pembegül'e bağlar kemer,
Köylülere gider haber;
Düğüne, düğüne...
Eline kına yakar, başına teller takar,
Belinde altın kemer, öyle alana çıkar.
Pembegül allanır, pullanır.
Yanık Ömer'in köyüne düğün alayı yollanır
BELKİ BİR GÜN,
• Safiye Ayla’nın, Atatürk’ün huzurunda Yanık Ömer’i hangi duygularla okuduğunu,
• Atatürk’ün Yanık Ömer’i niçin arka arkaya defalarca dinlediğini,
• Yanık Ömer için neler yaptığını yazmak da kısmet olur.
SİZ, ŞARKIYI HAFIZ SAADETTİN KAYNAK’IN BESTELEDİĞİNİ BİLEREK,
• NOSTALJİ OLSUN DİYE SAFİYE AYLA’DAN DİNLEYİN, AMA
• BUĞULU SESİYLE, BİR DE AYŞE EKİZ’İ DENEYİN.
