Ölüm yıldönümünde andığımız Yılmaz Güney sinemamıza farklı bir ses ve soluk getirmişti.
Tüm filmlerini izledim ve kitaplarını okudum.
Sinemamız adına umutlandım.
İlk filmlerinin pek sinemasal bir değeri yoktu.
Ama arkasından güzel filmlerin geleceğini hissetmiştim.
O yıllarda bir sinema dergisindeki söyleşisinde "Daha iyi filmler yapmak için bu filmleri yapıyorum'' demişti.
Ve ''Umut" filmi geldi.
Türk Sinemasının dönüm noktasıydı bu film.
Müthiş etkilenmiştim.
Arka planda Adana'nın olması benim için filmi daha da değerli kılmıştı.
Faytoncu Cabbar'ı hâlâ unutamıyorum.
Altınkoza'nın ilk yıllarında bir törende tanışıp konuşma olanağım olmuştu.
Sevgiyle
Aydın Sihay.
