Eski resimler eskiden albümlere konurdu
eve gelen misafir alıp baksın diye
sehpa altında
ya da çekmecesinde dururdu
çoktandır cep telefonunda artık
her an karşında
ya da bilgisayar ekranında
masaüstü fonu
eski resimlerimde kendimi arıyorum bazen
duygularımı
özlemlerimi
öfkelerimi ve de sevinçlerimi
nereye gizlenmişler
nerede dururlar
çağırsam gelirler mi bir solukta
eski resimlerime bakıp da
“bu benim desem”
“evet” der mi bana biri
yoksa cevabı;
“sendin ama o eskidendi” mi olur
karıştırırken bazen arşivi
biri aniden çıkıveriyor karşıma
düşünüyorum
hafızamı zorluyorum
bulmaya çalışıyorum
nerede ne zaman kiminle nasıl
ya da kim çekmişti,
karşımda deklanşöre basan
tanıdık mıydı diye
güldüklerim de oluyor
üzüldüklerim de
tek tek incelerken
ama en çok da
eski resimlerin bile
eskidiğine üzülüyorum
o beni tanımıyor ben onu…
t.d. / 21.8.2023 / tekirdağ