Pencere, en iyisi pencere
Uçan kuşları görürsün hiç olmazsa;
Dört duvarı göreceğine
Orhan VELİ
-----------------------------------------------------
Kanatları açıksa pencerenin evde olduğunu anlardım.
Onların sokağına girince hemen pencereye bakardım.
Bugün de öyle oldu.
Pencerede beni beklerdi hep.
Biraz sonra göz göze gelecektik.
Ve mavi kanatları açıktı pencerenin.
Sanki gel de sarılayım dercesine.
İçimde bir fırtına koptu.
Aman ne fırtına.
Sevinç fırtınası.
Ve kuş olmak istedim o an.
Uçayım penceresinin önünden defalarca geçeyim,
beni görsün dört duvarı göreceğine.
Sokağın ortasında durmuş Orhan Veli'nin bu şiirini mırıldanırken buldum kendimi.
Adımlarım yavaşladı.
Bakışma anını geciktiriyordum.
O güzel an hemen gelip geçsin. istemiyordum.
Ve tam pencerenin önüne gelince başımı kaldırdım ve pencerede babasıyla gözgöze geldim.
İşte o an gerçekten kuş olmak
istedim.
"Gökdoğan" olmak istedim.
Çünkü en hızlı o uçuyormuş.
Aydın Sihay
Fotoğrafı İstiklal mahallesinde çektim ve boyadım.
Mavi değildi kanatlar kahverengiydi.
Umut versin istedim hep.
Adana
