Başyazılar gazetelerin birinci sayfasında yer alır, biz merakla önce o yazıyı okur, günün en önemli olaylarından haberdar olurduk. Yazı eğer uzun sürecekse, “Devamı falan sayfada” denir, biz de o yazıyı okumadan başka yazılara geçmezdik. Çünkü o yazılar mutlaka doğru ve güvenilir haber ve yorumlar verirdi.
Son dönemde, Türk basınında başyazar olarak politik dengeleri gözeten ve her kesimce saygın bulunan bir başyazar Abdi İpekçi idi. Milliyet'te uzun yıllar başyazarlık yaptı. Yazıları daima akla, bilime, bilgiye dayanırdı. Taraflıydı elbette. Dengeleri koruma uğruna, her tarafa yaranmak için eyyamcılık yapmazdı. Laiklik, cumhuriyet ve Atatürk kırmızı çizgileriydi. Yazdıkları birilerine battığı için bir suikast sonucu öldürüldü.
Son neslin bir diğer başyazarı ise Oktay Ekşi idi. Beğenmeyenleri de olabilir ama hep mutedil yazılar yazar, açık oturumlarda söze başlamadan önce bir kaç cümleyle ortamı yumuşatır, biz de “Bu adamlar ne diyecek,” diye dikkatle izlerdik. Hürriyet gazetesinde 2011 yılına kadar yazdı.
Bir gün canına tak etti, sabrı taştı ve o çelebi adam, bir cümleye, alışılmış üslubunun dışında “Bunlar para için…” diye başladı. Sadece bir cümleydi. Tek bir cümle. O gün, o gece öyle bir telefon trafiği başladı ki, Amiral Gemisi yıllarca dümen tutup gemiye yön veren kaptanını güverteden aşağı attı.
Aslında şimdi her gün yüzlercesini duyduğumuz hakaretamiz sözlerin yanında hiç de ağır değildi ama doğruydu. Zaman kendisini haklı çıkardı. Şimdi ne dersek suç işlemiş oluruz, onu bile bilmiyoruz. Baksanıza, sokak röportajında sadece doğru bildiğini söyleyen Dilruba hapis.
Hürriyet’i okumaya 1958’de 15 kuruşken başladım. Aralıksız okudum. Rahmi Turan da kovulunca, ben de kendimi kovdum.
Galiba Hürriyetin kaptan köşkünde şimdi Ahmet Hakan oturuyormuş. Pöh…
FAHRETTİN KERİM GÖKAY’IN “İŞTE PAŞAM İSTANBUL,” DEDİĞİ GİBİ,
• İŞTE DOSTLAR, BASINIMIZ.