1951'de, Türkiye henüz NATO’ya üye değilken, ABD'li askeri bir mühendis grubunca, Adana/İncirlik’te bir üs inşa edilmeye başlandı. Hukuken, Türk mü, Amerikan mı, NATO üssü mü olduğu belirsiz ama fiilen bal gibi Amerikan üssü
Soğuk Savaş döneminde füzeleri ve U2 casus uçakları ile Türkiye'yi korumak bir yana, savaşın eşiğine kadar getirdi.NATO ilkelerine aykırı ve alan dışı olarak, 1958 Lübnan krizinden başlamak üzere, Körfez Savaşı, Afganistan işgali, Irak işgali gibi olaylara hep müdahil oldu.
Amacım İncirlik’i anlatmak değil. Daha fazla ve her türlü bilgiye her an ulaşmak mümkün. Ama bir şey eklemem lazım
İncirlik’in Adana-Ceyhan oto yoluna paralel uzaklığı 14 km. Geçerken birkaç dakika yolun kenarında durup nefeslenin, ya da burası neresiymiş diye biraz merakla bakın, (fotoğraf çekin falan demiyorum.) bakın bakalım maksimum 15 dakika içinde nelere muhatap oluyorsunuz.
Çok sayın devlet adamlarımız;bırakın balyozla ıphone kıran, sokağa coca cola döken, ya da Washıngton karpuzu bıçaklayarak Amerika’ya diz çöktürenleri, gücünüz yetiyorsa kapatsanıza İncirlik’i.“Olur mu,” demeyin. Vaktiyle oldu. Hani şu vatansever, omurgalı, onurlu devlet adamlarımız varken.
Hala israil’in bundan sonra, daha neler yapacağı belli değil. “Gerekirse Gazze’ye tek başıma giderim,” palavraları havalarda uçuşuyor. Kapısında ne kadar süre bekletileceğimiz belli olmadan, “Hadi, artık çağır bizi, Esat,”diye dualar ediyoruz. Hepsi bir tarafa kendi bekaları için, yok yere savaşa girip, bunun iç savaşa döndürülme tehlikesi gereksiz bir paranoya mı, acaba?
Ülkeyi yöneten ve yönetmeye talip olanların birbiriyle bilek güreşi yapacakları yerde, biraz da bu milleti düşünmelerini beklemek çok mu hayalperestlik olur?
YAKIN GELECEK ÇOK ŞEYE GEBE GİBİ.