Stanford Üniversitesi Profesörlerinden Carol Dweck ve Claudia Mueller, “Farklı Övgü Türlerinin Çocukların Akademik Performansları,” üzerinde bir araştırma yaptılar.
Araştırmaya 10-12 yaşları arasında 128 çocuk katıldı.
Çocuklara şekillerden oluşan 10 soru verdiler ve 4 dakika süre tanıdılar. Sürenin sonunda verilen cevaplara bakmaksızın soruların % 80’ini doğru çözdüklerini söyleyerek çocukların hepsini tebrik ettiler. Bu genel olumlu geri bildirimden sonra çocukları üçe ayırdılar.
Arkasından çocuklara içinde iki grup soru olan ikinci bir test verdiler;
Çocuklara istedikleri bir grubu seçmesini söylediler. Sonuçta;
Daha sonra üçüncü bir test uyguladılar. Bu sefer birinci testin aksine sonuca bakmadan hepsine başarısız olduklarını söyleyeceklerdi. Öyle de yaptılar. Üstelik, “Performansınız çok kötüydü,” dediler ve sordular;
Zekası övülen çocuklar teste devam etmek istemediklerini, testten de pek zevk almadıklarını söylediler.
Çabası övülen çocuklar, testten çok zevk aldıklarını, teste devam etmek istediklerini belirterek, uygulayıcılardan testin adını ve nereden temin edebileceklerini, bu testlere evde devam etmek istediklerini söylediler.
Kısaca sonuç…Doğru nedene dayandırılmış, doğru övgü insanı çalışkan ve azimli yapıyor.
Yanlış övgü de insanda kırılgan bir özgüven yaratıyor.
Unutmayalım; zeka deri gibidir; değiştiremezsiniz. Çalışkanlık elbise gibidir, her an daha güzeli ile değiştirmek mümkün.
SEVGİLİ ÖĞRETMENİM;
Not: Detaylı bilgi için: Praise for Intteligence Can Undermine Children Performance and Motivation. Mueller CM, Dweck CS.